Download deel 2 - Textualscholarship.nl

S.4.r
vraag als `Hoe luidt deze versregel in de tweede editie der Koren-bloemen?'
moet even gemakkelijk kunnen worden beantwoord als een vraag naar
de totale overlevering van een bepaald gedicht van de creatiofase tot en
met de versie in de Ausgabe letter Hand.
De wijze waarop ik in deze uitgave de gewenste overzichteliikheid heb
trachten te bereiken, komt ter sprake bij de keuze van het apparaatmodel.
Eerst verantwoord ik mijn handelwijze ten aanzien van de beoogde volledigheid.
Handschriften
Bij de editie van de verschillende versies uit de geschreven bronnen
handelt het primair om tekstuele informatie. 23° Grafische eigenaardigheden
van het handschrift, de plaats waar een variant die de oorspronkelijke
lezing vervangt, is genoteerd, de middelen waarmee en de wijze
waarop, zijn minder belangrijk dan het gegeven dat er een wijziging valt
te constateren. 23 ' Grafische bijzonderheden en bijvoorbeeld de plaats
op het papier zijn vanzelfsprekend wel argumenten voor de editeur om
de status van het handschrift (of de `laag' daarin) en de plaats ervan
binnen de overleveringsgeschiedenis te bepalen. Deze argumenten worden
te bestemder plaatse verwoord.
De verkregen tekstuele informatie wordt vervolgens in chronologische
volgorde en gerelateerd aan de basistekst aangeboden in het variantenapparaat.
In deze historisch-kritische editie zijn alle geautoriseerde handgeschreven
bronnen opgenomen. Naast de versie die integraal in de leestekst
wordt aangeboden, komen de andere versies in het apparaatdeel. Ik
heb deze versies vergeleken met de basistekst. Alle verschillen tussen de
autografen worden afgedrukt in het variantenapparaat. De presentatie
van de tekstuele informatie is hier dus volledig. Uit de apografen selecteer
ik alleen de zogenaamde substantiële varianten, analoog aan de
handelwijze bij de gedrukte bronnen.2 32
23 ° Dorleijn J z 94^p333 8 33-38.
23 1 Bij Bi de weergave g van de varianten uit de handschriften, zowel uit de creatiofase als uit de
re aratiofase, heb ik dan ook afgezien g van het gebruik g van `transcri ptietekens'
die wél de
plaats p van de variant op p het blad aangeven. g Vergelijk: g l Hermkens 93 r 6 en de reactie daaropp
door P. Gerbenzonr 6 93 : `Pas door analyse Y kan de uitgever g de tekstontwikkeling g binnen
de autograafd doorzichtig g maken. Hij 1 doet er de gebruiker g een dienst mee als hij hijde
achter-
eenvol gende stadia als het ware afpelt p en overzichtelijk l opstelt.' p Zie ook: Verkruijsse 1 r 973
I974 974 Hermkens 1987.
232 Ziee daarvoor daa vo p paragraaf g .4.2. S4 I.
8i INLEIDING