Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

INLEIDING 23
(maatschappelijk werkers, jeugdwerkers, artsen...) worden bevraagd over de middelen
die zij in de praktijk gebruiken om de verwachtingen en inspanningen van de armste
gezinnen te leren kennen en te versterken, en over de - onder meer institutionele -
beperkingen die ze daarbij ondervinden.
In een volgende etappe komt het erop aan de communicatie, de sociale dialoog tussen die
gezinnen en beroepsmensen mogelijk te maken. Zo kunnen zij samen elkaars sterke en
zwakke punten ontdekken en kan het debat, dat nu voornamelijk gericht is op de strijd tegen
de armoede, in een bredere maatschappelijke context worden geplaatst.
Die verscheidenheid van uitdrukking en mobilisering brengt ons weer bij de vraag naar de
vorm van de eindversie van het Algemeen Verslag.
Het Verslag bespreekt nieuwe standpunten, werpt een nieuw licht op bekende problemen en
opent zo perspectieven die, als ze getoetst worden aan die van de andere maatschappelijke
groepen, mogelijke uitwegen laten zien.
Heel wat mensen -beroepsmensen uit het maatschappelijk werk, het gerecht, de
gezondheidszorg en het huisvestingsbeleid- hebben er zich in dit proces rekenschap van
gegeven dat de vraag niet zozeer is “wat kunnen we doen voor de uitgestotenen”, maar wel
“hoe kunnen we hun bondgenoten worden”. Er is maar één antwoord op het probleem van
de armoede: samen delen, op alle niveaus.
Wordt dit Verslag een mijlpaal die aantoont dat het noodzakelijk is om de arme mensen
permanent bij het publieke debat te betrekken ?