Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

“De huurder betaalt steeds twee keer : eerst door in deze slechte omstandigheden te
leven en vervolgens door de schaamte van de huisuitzetting en alle gevolgen vandien”.
Artikel 2 van de wet van 1991 op de huurcontracten verplicht de verhuurder een woning te
verhuren conform de “elementaire veiligheids- en gezondheidsvereisten.” De wetgever
preciseert evenwel niet wat de minimale veiligheids- en gezondheidscriteria zijn, noch hoe
het niet naleven van deze plicht kan worden gestraft.
De officiële commentaar van de wet preciseert dat “deze eis niet betekent dat het verhuurde
gebouw aan alle technische normen moet voldoen”. Wat betekent dat het verhuren van
ongezonde krotten in feite mogelijk blijft, zelfs indien de wet blijkbaar het tegengestelde
zegt.
“Met het oog op de ongezondheid van de woning weigeren sommige eigenaars de
vereiste herstellingen uit te voeren. Dus moet het gezin ofwel zwijgen en de situatie
aanvaarden, ofwel vechten en een beroep doen op de gezondheidsdienst, met het risico
dat het aan de deur gezet wordt en een nieuw onderkomen moet vinden (waarborg,
verhuiskosten,...).
Wij besluiten dat vele huurders met een laag inkomen machteloos staan tegenover de
ongezonde situatie. De gevolgen voor het dagelijks leven : de gezondheid van de
kinderen lijdt bv. onder de vochtigheid; hun ontwikkeling wordt afgeremd wanneer ze
geen speelruimte, geen bibliotheek hebben; een vochtige, ongezonde woning kan
leiden tot de plaatsing van de kinderen.”
(Onderzoek, uitgevoerd in april 1993 bij gezinnen in Verviers door de Beweging ATD Vierde Wereld).
Gewaarborgde basisvoorwaarden voor huisvesting
Een princiepsverklaring vooraf :
WONEN 257
De verenigingen waar de armen het woord nemen verzetten zich tegen het idee van
‘minimum-normen’, ‘minimum-lonen’, ‘minimum-voorwaarden’ enz. Men dient op
te houden, wanneer het over arme burgers gaat, te denken in termen van een
minimum. Zie ook het Hoofdstuk Kennis en Cultuur. ‘Basis’ verwijst naar
‘volledigheid en alle noodzakelijke voorwaarden die vervuld moeten zijn’.
Basisvoorwaarden gelden voor alle burgers op dezelfde wijze. Minimum verwijst
naar een verdunning, een versmalling, een restcategorie, overschot.
Iedereen is het ermee eens dat wonen in een krot indruist tegen de menselijke waardigheid.
Maar de overheden nemen geen maatregelen die dergelijke situaties echt kunnen verhelpen.
• Om te vermijden dat krotten in de toekomst nog kunnen worden verhuurd,
moeten de Gewesten bepalen wat de sociale interveniënten van de OCMW’s
“gewaarborgde basisvoorwaarden voor huisvesting” noemen of wat de
verenigingen “een technische controle van de verhuurde woningen, met
nauwkeurige en verplichte gezondheidsnormen” noemen.
• Zelfs indien de interpretatie van de begrippen “gezond”, “rust” en
“gezondheid” in persoon, tijd en ruimte verschilt, eisen de armste gezinnen
“gewaarborgde basisvoorwaarden voor huisvesting” die hun toelaten op
serene wijze in gezinsverband te leven, met leidingwater, elektriciteit en