Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

SCHULDEN 393
Anderen vinden dan weer dat dit de oorzaken van de overkreditering te veel
ongemoeid laat en dat dit erg betuttelend is voor een marginale groep. Het werkt
extra-marginaliserend.
Toch werden er in de dialoog nog andere wetsvoorstellen gesignaleerd die hierop willen
ingrijpen.
Een al ouder voorstel wil een afweging van de voor beslag vatbare goederen en de schuld,
om bij wanverhouding beslag te verbieden. Een ander voorstel legt schuldbemiddeling als
verplichting op vooraleer er - pas na zes weken minnelijke schorsing - eventueel tot beslag
wordt overgegaan. Er is overleg voorzien tussen de schuldeisers. Als de schuldenaar
gedurende maximum zeven jaar aan de eisers tegemoet komt, wordt nadien kwijtschelding
uitgeproken door de rechter. Nog een ander voorstel in dezelfde zin laat die betaalregeling
en kwijtschelding enkel toe als de schuldenaar altijd “te goeder trouw” is geweest.
Een recent voorstel tenslotte dat veel meer kans maakt om goedgekeurd te worden omdat
het realistischer is, verplicht de schuldeisers tot voorafgaandelijk overleg : als er een goed
aanzuiveringsplan uit de bus komt volgt er geen beslag; als er bezwaar blijft van één van de
schuldeisers volgt wel beslag. Een oplossing in deze richting mag redelijkerwijze op korte
termijn verwacht worden.
Meer verregaand dan de hoger vermelde wetsvoorstellen om beslag zoveel mogelijk te
vermijden o.m. via het optreden van de beslagrechter, zijn pleidooien van de verenigingen
waar de armsten zelf het woord nemen voor een afschaffing van de gedwongen openbare
verkoop voor particulieren.
“Het komt als dreigingsmiddel neer, op chantage, en als dat niet helpt en het gaat toch
door dan brengt het gewoon niets op. Het kost veel en het draait mensen helemaal in
een vicieuze cirkel. Het is een mensonwaardige bedoening, die beter wordt
afgeschaft”.
“Voor wie het, zoals ik, aan den lijve heeft meegemaakt, is het een echte
verschrikking. Je voelt je geterroriseerd. Ook daarna : de schrik zit er in; je blijft
altijd ongerust. Je hebt achteraf echt psychologische hulp nodig. De mensen beseffen
dat gewoon niet”.
Hoe dit moet gebeuren, - al dan niet vanaf een bepaald inkomensniveau of vanaf een
bepaalde inboedelwaarde- , ... wordt aan de specialisten en de wetgever overgelaten.
• Deze vraag om mensonterende exploten en verkopen te verbieden moet
immers op de eerste plaats geïnterpreteerd worden als een vraag naar respect,
ook voor mensen die zich door schulden helemaal in nesten hebben gewerkt.
Deze uitdrukkelijke vraag van arme personen en gezinnen en hun vertegenwoordigers in dit
“Algemeen Verslag van de Armoede” moet het gelijkaardige verzoek versterken, dat vier
jaar eerder treffend geformuleerd werd door De Cirkel :
Dat de schuldeiser vereffening vraagt is zijn goed recht, maar ook het recht van de
schuldenaar op respect, begrip, nieuwe kansen, opnieuw mislukken, ... moet in een
humane samenleving verrekend worden.