Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

termijn (zoals sociale verhuurkantoren en woon-werk-initiatieven) kunnen op
lange termijn geen echt antwoord zijn.
In dit hoofdstuk worden een aantal gemeenschappelijke moeilijkheden verkend die er
dikwijls de oorzaak van zijn dat mensen in marginale woonomstandigheden moeten gaan
leven :
- Discussies rond de inschrijving in het bevolkingsregister (domicilie); sommige gemeenten
weigeren openlijk of op een verdoken manier mensen in te schrijven waardoor een cirkel
van uitsluiting op gang komt. Bepaalde verenigingen waar de arme mensen het woord
nemen, wijzen er op dat bovendien een aantal mensen zich nergens wil inschrijven om zo
ongemerkt mogelijk te kunnen leven. Ze weten zich immers vaak achtervolgd door de
bedreiging van hun verleden (rechtbank, schulden, moeilijkheden met politie...).
- Een vorm van solidariteit - arme mensen die onderdak verlenen aan lotgenoten die in
woonnood verkeren - wordt “bestraft” met het verlies van bepaalde rechten. Het bestraffen
zelf van deze vorm van solidariteit veroorzaakt nieuwe marginaliteit en maakt dat het
probleem van woonnood aan de zichtbaarheid onttrokken wordt.
- Het bekomen van een huurwoning is praktisch uitgesloten zonder de steun van het
OCMW: de te betalen waarborgsom alleen reeds slorpt in veel gevallen het bestaansminimum
volledig op.
- Het gebrekkig of niet toepassen van de notie “dringende hulpverlening” in het kader van
het ‘Urgentieprogramma voor een meer solidaire samenleving’, maakt dat daklozen
clochards worden of onvermijdelijk in de thuislozenzorg terecht komen.
Het zijn stuk voor stuk elementen van het uitstotingsproces.
Daarnaast worden verschillende marginale woonvormen apart bekeken : het wonen op een
(al dan niet gemeubelde) kamer, leven op een camping, leven in een onthaalcentrum en
tenslotte de onduldbare toestand van dakloosheid.
3.1.1. ELEMENTEN VAN UITSLUITING
• Geen vaste verblijfplaats
WONEN 216
Veel mensen die in het marginaal circuit wonen melden mistoestanden op het vlak van de
domiciliëring. Gemeenten weigeren personen in te schrijven omdat ze er geen (of volgens
de overheid een betwistbaar) adres hebben. Soms vraagt men zelfs dat de betrokkene een
huurcontract als bewijs voorlegt. Vooral wie op een gemeubelde kamer of in een
caravan/chalet op een camping woont, meldt allerlei moeilijkheden. Bepaalde gemeenten
erkennen dergelijke woonvormen niet als vaste verblijfplaats en weigeren om die reden in te
schrijven. Ook politiek vluchtelingen stoten meer dan eens op een weigering tot inschrijving
door een gemeente.
De arme mensen signaleren dat dergelijke weigering tot inschrijving verstrekkende
gevolgen heeft voor hun dagelijks leven. Wie niet ingeschreven is in de gemeente, kan kan