Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

ouders kiest hij dan? Als hij terugkomt, kan ik hem niets geven. Als hij bij mij is, dan kan hij
niet met vakantie gaan.”
Een gevoel van onmacht: “We zijn bang. Als men dan ook nog niet naar ons luistert, dan
gaat het van kwaad tot erger. Dan kan alles wat we zeggen tegen ons worden gebruikt.”
“Als ik bang ben, word ik snel gewelddadig.”
Een vraag om duidelijkheid : wat zijn de criteria voor plaatsing? Vanaf wanneer vindt u dat
ouders een kind mogen hebben ?
Wat heeft de dialoog opgeleverd ?
PERSPECTIVEN 401
De dialoog tussen ouders en hulpverleners was een dialoog tussen mensen, niet tussen
vertegenwoordigers van verenigingen. Na de kennismaking ontstond er meteen aandacht,
respect en openheid.
Een hulpverlener uit de hulpverlening in open milieu, die toegeeft dat het geld dat nu voor
80% naar de homes gaat, anders kan worden gebruikt.
Ouders die emotioneel uitleggen hoe ze als ‘zondagsouders’ naast de opvanggezinnen de
affectie van hun kind dreigen te verliezen.
Heel belangrijk was dat de dialoog kon plaatsvinden op neutraal terrein. We hadden de
indruk dat rechters en jeugdwerkers op hun bureau minder aandacht toonden dan rond de
tafel.
We hebben mogelijkheden ontdekt voor open contacten en wederzijds begrip. Een
gelijkaardige formule zou in de toekomst nog uitgebreider kunnen worden toegepast.
Nu de eerste stap is gezet, kunnen we enkele belangrijke en samenhangende uitdagingen
opsommen die te maken hebben met armoede en armoedebestrijding.
Het Forum dat in het kader van het Verslag werd georganiseerd op 17 oktober 1994
(volgens de resolutie van de Verenigde Naties officieel uitgeroepen tot Werelddag van
verzet tegen de armoede), was een eerste gelegenheid om die uitdagingen voor te stellen.
III. Belangen die haaks op elkaar staan : burgerschap, mensenrechten, de noodzaak
tot reglementering, het contact met de instellingen.
“Wat hebben een langdurig werkloze, een jonge werkzoekende die voortdurend tijdelijk
werk doet, een moeder van een eenoudergezin en een jong koppel dat z’n huur en z’n
schulden niet kan betalen met elkaar gemeen? Ze vertegenwoordigen stuk voor stuk een
specifieke vorm van sociale uitsluiting: ze kunnen zich niet maatschappelijk integreren
doordat ze geen werk hebben, en zo raken ze de band met de maatschappij kwijt.”
(Robert Castel, Face à l’exclusion, Ouvrage collectif, Editions Esprit, Paris 1991)
Burgerschap, mensenrechten, de noodzaak tot reglementering, het contact met de
instellingen : vier thema’s die steeds weer terugkomen in de dialoog over de armoede.
In wat volgt stellen we die thema’s voor. We maken meteen duidelijk wat de overheid eraan
kan doen. De overheid drong er namelijk op aan dat de dialoog tussen de partners van het
Verslag zou leiden tot een eerste reeks betekenisvolle hefbomen en stappen en tot het
formuleren van aanbevelingen en toepasbare voorstellen.