Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

Door de beschuldiging van de ouders, voelen zij de plaatsing van hun kinderen duidelijk aan
als een straf. Weliswaar een onrechtvaardige straf, vermits de eigenlijke oorzaken van de
plaatsing, namelijk de pijnlijke levensomstandigheden van het gezin, niet worden geduid en
meestal ongemoeid gelaten worden. De ouders praten niet over dit schuldgevoel met de
hulpverleners. Deze hebben integendeel het gevoel dat de ouders de oorzaak voor de
plaatsing altijd buiten zichzelf gaan zoeken.
* Erfenis
Dit is een zeer merkwaardige paradox : men beschouwt het feit dat de ouders in het verleden
geplaatst waren als een negatief feit, om op basis daarvan ook tot plaatsing van de kinderen
over te gaan :
“Wij proberen ons verleden te begraven en zij graven het weer op; men zoekt in mijn
leven tot in mijn prilste kinderjaren om er achter te komen of ik geplaatst ben geweest”.
“Onlangs kreeg ik het lakonieke bericht in m’n bus dat mijn kinderen onder toezicht
werden geplaatst. Er was geen enkele aanleiding, behalve het feit dat ikzelf vroeger
onder de hoede van de jeugdrechter viel. Welk recht heb ik om los van m’n verleden
mijn kinderen vandaag op te voeden ?”
Het gewicht van het verleden werd hoger al vernoemd. Hierbij moet de bijzondere rol
worden onderstreept van de plaatsing die de ouders zelf als kind hebben gekend in de
beslissing om hun eigen kinderen te plaatsen. Zo ook zullen de broers en zussen van een
kind dat wordt geplaatst bijna automatisch ook uit het gezin worden onttrokken.
De procureur speelt een zeer belangrijke rol. Hij beslist of een dossier al dan niet naar de
jeugdrechtbank wordt verwezen. Hij neemt deze beslissing echter meestal uitsluitend op
basis van “dossiers” en zonder enige kennis van de realiteit. Wanneer er in het “dossier”
reeds een hele voorgeschiedenis vermeld staat, is de kans om tot bij de jeugdrechter te
komen veel groter.
• Alle dossiers van geplaatste kinderen moeten vernietigd worden bij hun
meerderjarigheid.
• De strijd met de instanties
* Goede ouders : over het opleggen van tegenstrijdige “voorwaarden”
GEZIN 49
“Hoe kan ik nog ouder zijn, wanneer mijn kind zolang geplaatst is en ik al die tijd de
kans niet gekregen heb om ouder te zijn ?”
“De jeugdrechter zegde ons dat we eerst moesten bewijzen dat we goede ouders
waren, vooraleer we onze kinderen zouden terugkrijgen. Maar hoe kunnen we dat nu
bewijzen, zonder kinderen ?”
Gezinnen die in armoede leven beschikken niet over dezelfde middelen als een “gemiddeld”
gezin, om een “goede opvoeding” te bieden. Waaruit een ‘goede opvoeding’ precies bestaat,
is heel vaag; de inhoud van dit begrip wordt nergens geëxpliciteerd. Ondanks de vage
omschrijving vormt dit begrip nochtans de basis van de manier waarop de gezinnen die in
armoede leven, worden beoordeeld. In het algemeen wordt verondersteld dat men binnen