Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

maatschappijen die dit niet toepassen. Het idee moet uitgewerkt worden, vooral om te
vermijden dat er een verborgen selectie plaatsvindt van huurders die van deze
“voorbehouden woningen” kunnen genieten. In deze zin worden her en der akkoorden
gesloten tussen sociale huisvestingsmaatschappijen en OCMW’s. In dit soort akkoord zijn
het de huisvestingsmaatschappijen die de woningen voorbehouden en de OCMW’s die de
huurders aanbrengen.
De armsten gezinnen eisen, naast deze bijzondere maatregelen, een echte politieke wil om
de toekenning van sociale woningen te richten op de meest kwetsbare categorieën huurders.
“Ongewenste” kandidaten
Toegelaten worden tot een sociale woning wanneer men een slechte reputatie heeft, met een
leven dat overhoop ligt, wanneer men in de marginale levens- en uitdrukkingswijze wordt
verdrongen, loopt niet van een leien dakje.
Sommige sociale huisvestingsmaatschappijen schrikken ervoor terug om dit soort huurders
te aanvaarden. Ze verkiezen inderdaad huurders met een certificaat van goed zedelijk gedrag
en die er meer “toonbaar” uitzien.
Een illustratie, genoteerd in een editoriaal (1991) van het informatieblad van een
belangrijke sociale huisvestingsmaatschappij :
Stelling van de Vlaamse Confederatie Bouw : “per definitie moeten de sociale
woningen toegewezen worden aan de gezinnen met de laagste inkomens”.
Reactie van de directeur-generaal van de huisvestingsmaatschappij : “Vrij vertaald
betekent dat : laten we alle chronische werklozen, marginalen, paria’s, gezellig netjes
en dicht bijeen huisvesten in de sociale woningen van de openbare sector”.
Nochtans moet iedereen een kans krijgen en moet men de middelen vrijmaken om deze kans
werkelijk te kunnen geven. Het is hypocriet te verwachten dat gezinnen, die in het verleden
gebrandmerkt werden door beproevingen, afwijzingen en mislukkingen, het intern
reglement strikt zullen naleven, wanneer de woning slecht geïsoleerd is tegen lawaai en
geurtjes, wanneer de wijk grijs is, wanneer er geen ruimte is om te spelen, wanneer er geen
vrijetijdsvoorzieningen zijn, wanneer de openbare diensten en de aanmoediging van de
animatie van de wijk tekortschieten.
Tenslotte dient nadrukkelijk gesteld dat het behoren tot een zogeheten ‘risicogroep’ of het
‘ongewenst’ zijn, in feite een duidelijke illustratie is van de manier waarop sectoren van de
samenleving - hier meer bepaald sommige sociale huisvestingsmaatschappijen - uitsluiting
en marginalisering creëren en/of bestendigen.
• Financiële toegankelijkheid
De inkomensvoorwaarden
WONEN 276
De gewestelijke reglementeringen voorzien in een inkomensplafond waarboven men geen
toegang heeft tot een sociale woning.