Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

partnerschap. Wat zij duidelijk aantonen is de noodzaak om de sociale zekerheid te
versterken en een universele aanpak te hanteren, door ons te verplichten alle maatregelen
die door de overheid genomen worden inzake sociaal beleid, integratiebeleid en
volksgezondheid in vraag te stellen.
En over de tijd die nodig is voor een actie om de hinderpalen voor gezondheid weg te
werken.
Omwille van de levensomstandigheden die ze van kindsbeen af kennen, hebben heel arme
mensen nauwelijks ervaring met wat “een goede gezondheid” kan betekenen. Bovendien
laten de vereisten van het dagelijks leven hun nauwelijks de mogelijkheid rekening te
houden met de eerste alarmsignalen.
Uit die ervaringen halen we lering :
- De OCMW’s kunnen behoeften aan het licht brengen; het tegemoetkomen aan die
behoeften moet ook op een ander niveau gesitueerd zijn.
- Waarom zijn er zo veel verschillen in het beleid tussen de OCMW’s onderling ?
Het is onaanvaardbaar dat, afhankelijk van het OCMW, de principes van het respect van
het medisch geheim en de persoonlijke levenssfeer, van de vrije keuze van geneesheer
en ziekenhuis, verschillend worden toegepast en vaak niet worden nageleefd. Dat doet
“de vraag rijzen naar de willekeur waaraan de gezinnen die zich in een situatie van
armoede bevinden, blootgesteld blijven, zolang men zich niet in termen van rechten
uitdrukt en onderstreept dat “de solidariteit opnieuw de andere richting moet worden
ingestuurd”.
- De weg vinden die de dialoog herstelt, die de echte middelen voor gezondheid
aanreikt, veronderstelt een begeleiding en een geografische en menselijke nabijheid die
des te belangrijker zijn wanneer men zich tot de minst bedeelden richt.
5.2.Tweede oriëntatie
GEZONDHEID 142
Mei 1994 - de partners van het Algemeen verslag over de armoede nodigen de
verantwoordelijken van scholen voor volksgezondheid, de verantwoordelijken voor de
oriëntatie van de programma’s van de faculteit geneeskunde en de verantwoordelijken van
opleidingsinstituten voor sociale werkers uit voor een uitwisseling van standpunten rond een
sleutelvraag : zijn sociale werkers en mensen uit de gezondheidssector voorbereid op een
globale aanpak van mensen die in armoede leven, zijn ze opgeleid om te communiceren met
deze personen en samen te werken met andere interveniënten of nog om de resultaten van
hun acties te evalueren ?
In de basisopleiding van het medisch personeel en de sociale werkers merkte men vaak op
dat weinig of geen cursussen de methodologische tools bieden die nodig zijn om de persoon
in zijn geheel in aanmerking te nemen.
“De definitie van gezondheid van de Wereldgezondheidsorganisatie, namelijk een staat van
fysiek, mentaal en sociaal welzijn komt zelden tot uiting in de medische opleidingen; dit
vereist een corpus, een gemeenschappelijke stam voor de opleiding van de sociale werkers
en die van de gezondheidssector”.
Deze methodologische opleiding voor communicatie, het begrijpen van de “gezondheids-