Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

INLEIDING
3.2. DE PRIVE-HUISVESTING
EMILIEN, EXPERT IN HUISVESTING
WONEN 239
“Een huis hebben, betekent van start kunnen gaan, zich ontspannen, samen kunnen
leven met de kinderen, een moeder en twee kinderen waarvan de echtgenoot in de
gevangenis zit, onderdak kunnen verlenen” legde Emilien uit. Hij is expert in
huisvesting, Emilien, omdat hij het jarenlang zonder woning heeft moeten stellen. Hij
heeft veel jaren doorgebracht in tehuizen, onderworpen aan de tijdschema’s,
reglementen en educatieve projecten van elk van hen. Enkele opsluitingen in de
gevangenis, afgewisseld met verblijven in hotelkamers of gemeubelde kamers die per
week verhuurd worden door cafébazen, vullen zijn ervaring aan. Twee of drie jaar
geleden maakte Emilien kennis met Julienne. Ze had hem bij haar onthaald en hij had
de drie kinderen van zijn levensgezellin geadopteerd. Sindsdien woonden ze op een
verdieping van een oude woning in een volkswijk, die duidelijk te klein,
oncomfortabel en vochtig is.
“Thuis zijn, is zichzelf zijn” herhaalde Emilien vaak, zelfs toen elektriciteit en gas
enkele maanden geleden werden afgesneden. De kinderen konden zich niet meer met
warm water wassen of hun huiswerk thuis maken omdat het te koud was. ‘s Avonds
verlichtte het gezin het huis met kaarsen en iedereen ging vroeg slapen om van de
warmte van het bed te genieten. “Gelukkig is er een frituur op 500 meter van hier,
zodat we toch nog iets warm konden eten....” voegde hij eraan toe.
Emilien herhaalde koppig dat deze vochtige en ijskoude tweede verdieping een
woning bleef omdat hij er kon wonen met zijn gezin en zijn kamer met behangpapier
van zijn keuze had kunnen behangen. Dat was heel belangrijk voor hem, die lang
nergens had gewoond of bij andere personen die alle beslissingen namen, zelfs over
het uur waarop hij zijn kamer mocht verlaten en wanneer hij ten laatste terug moest
zijn. Hij was zich terdege bewust van het ongemak van zijn woning en had zich
trouwens ingeschreven op een wachtlijst bij een sociale huisvestingsmaatschappij,
zonder teveel illusies. “Afhangen van het OCMW is reeds een handicap. Bovendien
heb ik een strafblad. Deze twee zaken brengen mijn dossier onderaan de stapel en de
kans is reëel dat het daar nog lang zal liggen.....”
Toen Emilien het huis van zijn dromen beschreef, bleek het hoofdzakelijk voor
kinderen te zijn gemaakt : er was geen garage, maar een grote ruimte waarin de
kinderen konden spelen en pret maken. Er waren schoorstenen, “zodat we ons kunnen
verwarmen, zelfs indien gas en elektriciteit worden afgesneden”. Zijn ideale woning
lag in een wijk waarin de handelaars sympathiek of lachend overkwamen zelfs
wanneer ze hem krediet moesten geven, een wijk waarin de bewoners pret konden
maken.
Internationale Beweging ATD Vierde Wereld, Forum “Toekomst voorbereiden met de Vierde Wereld”,
Brussel, December 1987.
Voor de armste gezinnen is het recht op huisvesting ontegensprekelijk verbonden met het
recht op een degelijk inkomen, het recht op een gezinsleven, het recht om de maatschappij