Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

WONEN 291
bijvoorbeeld echte sociale en culturele verantwoordelijkhedenop te dragen; door de
financiering van de woning te koppelen aan de mogelijkheid tot vorming (cfr. woon-werk
projecten) ; door financiële schikkingen te treffen die het mogelijk maken lokale, publieke
en privé-initiatieven te financieren, waarin de realisatie en het beheer van woningen past in
een globale inschakelingsactie die de belanghebbenden contractueel bij de zaak betrekt.
* Een tweede prioriteit die ruim aan bod komt in het hoofdstuk dat gewijd wordt aan de
privé-woning, betreft de instrumenten om diegenen te kennen die uitgesloten zijn van
een degelijke woning, die waardig is voor de persoon zelf en voor zijn gezin. De omvang
van de sociale vraag naar een degelijke woning aan het licht brengen, is een noodzaak om er
het beleid op te baseren en betekent voor de burgers dat er rekening gehouden wordt met
hun vraag om het grondwettelijk recht op wonen te concretiseren.
* Een derde prioriteit : het behoud van de rechten van de burger. Men dient erover te
waken dat de uitsluiting uit de woning geen mensen meesleept in een neerwaartse spiraal en
in andere uitsluitingen.
- De personen die precair wonen moeten ingeschreven worden. De bestaande wet moet
worden toegepast. Daartoe moeten in de wet snelle en aanzienlijke sancties opgenomen
worden die rekening houden met de ernst van de schade die de gezinnen ondergaan aan wie
de inschrijving geweigerd wordt waarop ze recht hebben.
Het is waar dat sommige gemeenten zich daarbij niet op hun gemak voelen, want ze hebben
de indruk dat toelating geven tot een inschrijving van een persoon of van een gezin dat in
onmenselijke omstandigheden gehuisvest is, betekent deze onaanvaardbare manier van
wonen aan te moedigen.
Maar de inschrijving weigeren betekent een nog zwaardere last laten wegen op het gezin,
het nog verder in de moeilijkheden doen wegzinken. Men dient er dus over te waken
“ontmoedigingen” in te bouwen ten opzichte van verhuurders die echter niet gaan wegen op
de zwaktste huurders.
- De personen die helemaal geen woning hebben. In principe hebben ze recht op de steun
van het OCMW “van de gemeente waarin ze zich bevinden” maar de realiteit is anders. Veel
mensen zonder wettelijk geregistreerd domicilie verblijven effectief op het grondgebied van
een gemeente, maar kunnen geen eigen woning aanwijzen als ‘bewijs’ voor hun verblijf. De
wet die de gemeente verplicht om iedereen te domiciliëren die op het grondgebied verblijft
en er wil wonen, moet strikt toegepast worden.
Voor de personen zonder vaste verblijfplaats is het de verantwoordelijkheid van de
gemeenten en de OCMW’s informatie te geven over het wettelijk voorziene recht om een
referentieverblijfplaats te hebben en er de toepassing van te waarborgen.
* Een vierde prioriteit bestaat erin aan privé-personen die over geen degelijke woning
beschikken de nodige steun te verzekeren om er weer bovenop te komen. Een
armoedebestrijdingsbeleid moet de middelen zoeken om de natuurlijke solidariteit te
ondersteunen. Zij mag diegenen die als tijdelijk onthaalgezin of gastheer optreden niet
sanctioneren door hen automatisch als samenwonend onder één dak te beschouwen. Ze
moet ook de solidariteitsverenigingen ondersteunen en hun de middelen geven om naar de
geïsoleerde mensen en diegenen die van solidariteit uitgesloten zijn, toe te stappen.