Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

verbaast is dat die vrouw er intussen perfect in slaagt haar hele huishouden en
gezinsleven stipt te beredderen, zonder enige hulp of steun van buitenaf, terwijl dit in
het begin één wanorde was. Nog altijd leest ze niet. Haar gezin staat echter netjes
overeind - iets waar zij, voor haar deelname aan de lees- en schrijfcurus, helemaal
niet in slaagde.
Bovenstaande getuigenis laat - naast de vraag wat ‘resultaten’ genoemd moeten worden -
bovendien zien dat de zogeheten financiële en menselijk kostprijs die armoedebestrijding
vereist, ‘herberekend’ dient te worden in het licht van een globale investering. Want wat in
het geval van deze vrouw werd ‘geïnvesteerd’ via deelname aan collectieve lessen, wordt
anderzijds gecompenseerd door wat zij anders wellicht nodig had aan bv. gezinsondersteuning.
• Resultaten houden een proces in en moeten niet alleen zijn toegespitst op
een concreet eindproduct. Ze vergen tijd en recht op leren, wat ook het recht
op mislukking inhoudt en op nieuwe kansen. Resultaten zijn vooruitgang in
het leven.
• Informatie over het aanbod.
Wie geen kennis heeft van wat zich in de samenleving aandient als cultuur-aanbod, wie zijn
eerste aandacht dient te richten op de dagelijkse inspanningen en wie in het isolement van
de stilte leeft, mist veel aangeboden kansen.
Veel arme mensen hebben bovendien moeten afleren om zelf ideeën of voorstellen te
hebben : er wordt voor hen gedacht !
Men kan dan ook niet verwachten dat arme mensen zelf onmiddellijk interessante
voorstellen hebben of een goede keuze kunnen maken in het grote aanbod van cultuur. Dit
aanbod blijft vaag, omdat het niet gekend is.
In dit verband leze men de ervaring van mensen die vakanties organiseren voor armen :
“Het probleem bleek te zijn dat de armen geen voorstelling hadden van een vakantie.
Zij konden zich dus ook niet voorstellen dat vakantie goed en interessant voor hen zou
zijn. Zij waren immers nooit van hun leven op vakantie geweest. De enige beelden die
zij over vakantie hadden, kwamen van de reclame van reisbureaus of van
televisieprogramma’s. Het is dus niet genoeg om geld te geven om eigen projecten te
doen. Mensen die in diepe armoede leven hebben daar te weinig of geen ervaring mee.
Het is dus uiterst belangrijk om zelf een aanbod te doen, zodat deze mensen dingen
kunnen ervaren. Hier begint het doorbreken van de cirkel. Pas als de mensen genoeg
ervaringen hebben beleefd, zijn ze in staat om zelf keuzes te maken”.
Anderen voegen daaraan toe :
CULTUUR 326
“Het was trouwens verrassend om vast te stellen hoe ‘vakantie’ ook schrik inboezemde
en weerstand opwekte. De buren hadden hen nog nooit op vakantie zien vertrekken.
Wat zouden ze nu weer vertellen ? De huisdieren bleken een onoverkomelijk probleem
te zijn : wie zou ervoor zorgen ? De uitzet was hen totaal vreemd, evenals de reis, hoe
en waar ze zouden slapen, wie er nog zou meegaan, en als er intussen rekeningen
zouden toekomen thuis, hoeveel geld ze moesten meenemen, ...”