Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

WONEN 280
Enerzijds omdat de traditionele sociale huisvestingssector die oorspronkelijk opgericht werd
om gezinnen met een laag maar vaste inkomen te huisvesten, meer en meer wordt
geconfronteerd met nieuwe uitdagingen waarop hij niet voldoende is voorbereid. Er duiken
nieuwe sociale vragen op : alleenstaande bejaarden, eenoudergezinnen, gescheiden
gezinnen, jongeren die met hun familie braken, grote gezinnen, migrantengezinnen.
De verantwoordelijken van de sociale huisvestingsmaatschappijen spreken over de
uitdaging om uiteenlopende, lees zogenaamd tegengestelde groepen als jongeren en
bejaarden, arbeiders en werklozen, Belgen en migranten te laten samenwonen.
Men spreekt beter niet van kansarme categorieën. Dat wekt de indruk dat men niet
even kansarm is als men recht heeft op het bestaansminimum, op een werkloosheidsuitkering,
op een uitkering voor minder-validen of op niets. Men is kansarm of niet. De
veelbesproken ‘solidariteitsbijdragen’, bijvoorbeeld, zijn enkel aanvaardbaar als de
lage inkomens buiten schot blijven.
Anderzijds drukken de armste gezinnen hun vrees uit ten opzichte van de “armoedegetto’s”
die de minst bedeelden in een slaapwijk bijeenbrengen.
“Eenvoudige, kleine en sterke huizen met een stukje grond, lijken ons veel gewenster
dan appartementen in betonnen gebouwen. De bouw van deze laatste is ongetwijfeld
goedkoper, maar ze worden duurder op lange termijn, zowel op het stuk van het
onderhoud als van de onbetaalde elektriciteitsfacturen die het openbaar welzijn op
zich moet nemen, alsook van onze kinderen, die uitgroeien tot delinquenten...”.
Daarom lijkt de ontwikkeling van een sociaal huisvestingsaanbod verspreid in de ruimte,
verkiesbaar. Het Woningfonds voor grote gezinnen sluit zich aan bij dit doel. Verschillende
sociale huisvestingsmaatschappijen hebben trouwens reeds een begin gemaakt met de
ruimtelijke spreiding van sociale woon-entiteiten.
Verder moet de procedure waarmee de sociale huisvestingsmaatschappijen bepaalde privéwoningen
zouden beheren of de verhuur ervan zouden controleren, grondig worden
besproken.
Sommige maatschappelijke werkers stellen voor om het beheer van woningen door het
OCMW in samenwerking met sociale huisvestingsmaatschappijen en privé-vzw’s onder
algemene voogdij van het Gewest, te bevorderen via de openbare erkenning van het contract
of de hoofdhuur met onderhuur, de betalingswaarborg en het opknappen van de woningen.
3.3.3. DE SOCIALE VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE SOCIALE
HUISVESTINGSMAATSCHAPPIJEN
De sociale huisvestingsmaatschappijen spelen een belangrijke rol als openbare dienst door
het recht op huisvesting te verzekeren voor personen die niet op de privé-markt terechtkunnen.
Ze hebben daarom een sociale verantwoordelijkheid in de geschiedenis van de gezinnen die
hun woningen betrekken.