Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

moeten deze laatste aangemoedigd worden om deze informatie als een
inspiratiebron te gebruiken.
Het is absoluut noodzakelijk om de relaties, de uitwisseling van informatie, het
wederzijds vertrouwen en de samenwerking tussen het onderwijs en de
kansarme gezinnen op alle niveaus te bewerkstelligen, van de klas tot de
hogere instanties. Als hun situatie en hun ervaringen niet gekend zijn, dan
kan men soms beslissingen nemen die voor hen totaal onverwachte en
bijzonder negatieve effecten hebben.
Medewerking van andere ouders is van primordiaal belang
Alhoewel alleen de school het initiatief kan nemen om de ouders te ontmoeten, is de
instemming en medewerking van de andere ouders onmisbaar om uiteindelijk tot een
partnership met de kansarme gezinnen te komen. “De ouders moedigen vaak de uitsluiting
aan, zij zijn er niet voor dat hun kinderen contacten hebben met leerlingen uit afdelingen
met een minder goede ‘reputatie’ of die uit arme gezinnen komen. Er zijn ouders die hun
kind van school haalden toen ze vernamen dat de school meewerkte aan een project rond
onderwijsvoorrangsgebieden.”
Ouderverenigingen moeten bijdragen tot het onthaal en het welslagen van de meest
kansarmen van een school. Hun belangrijkste rol bestaat erin alle ouders van de leerlingen te
vertegenwoordigen.
Bovendien kunnen zij actief zijn in de ontmoeting met en het onthaal van de meest
kansarme ouders op de school. Dit blijkt uit de experimenten waarbij andere ouders als een
soort relais fungeerden, of als een soort ontmoetingsgroep door naar de ouders toe te gaan
die nooit naar de school toe komen, evenals de experimenten waarbij een permanent onthaal
werd georganiseerd in Franse colleges.
De ouderverenigingen moeten zich vooral concentreren op de vertegenwoordiging en het
onthaal van alle ouders, ook van degene die zij nooit zien.
3. Financiële bijdrage
Geld mag geen reden zijn om geen normale geschooldheid te bereiken.
ONDERWIJS 344
Wettelijk is de school gratis zolang het kind leerplichtig is. Maar in de praktijk blijkt dat niet
het geval te zijn. Sinds enkele jaren buigen zich talrijke maatschappelijke medewerkers
(mensen, verenigingen, universiteiten, internationale instellingen) over het financiële aspect
van het schoolgaan. De armste gezinnen worden constant met dat financiële probleem
geconfronteerd.
“Aan het begin van het schooljaar zijn de kinderen nog vol goede moed, maar ze
hebben de nodige schooluitrusting niet omdat wij niet het geld hebben om dat te
kopen. Dat doet pijn. De kinderen schamen zich. Ze zijn bang voor straf, willen niet
meer naar school of worden brutaal en angstig.”