Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

middelen. Het OCMW stelt het gezin in regel met het ziekenfonds. Alles gaat dan zeer
snel in de goede richting terwijl vroeger alles onmogelijk leek.
Het kind wordt regelmatig thuis onderzocht en moet niet meer in het ziekenhuis
worden opgenomen. De moeder herwint haar vertrouwen. De oudste kan naar huis
terugkeren, bij zijn familie.”
Die getuigenis, die werd voorgesteld in de voorbereidende werkgroep voor het Verslag,
toont hoe belangrijk de “zekerheid” is in het recht op verzorging, hoe belangrijk de rol van
een begeleiding is om het recht te herstellen, de noodzakelijke complementariteit tussen
sociaal werk en medische interventie. Ze toont ook dat “sociale steun” die controleert,
oordeelt ... zonder bijkomende middelen te geven aan de gezinnen hun situatie alleen maar
verergert in plaats van ze te verbeteren.
Die kwestie van de “zekerheid” in het recht op verzorging stelt zich zowel voor diegenen
die geen wettelijke basisbescherming genieten als voor diegenen voor wie dat wel het geval
is maar die frontaal getroffen worden door elke maatregel, ingegeven door het streven om
de toename van de uitgaven van de ziekteverzekering te beperken (verlaging van het
percentage van de terugbetaling, verhoging van het ziekenhuisforfait), omdat zij niet
beschikken over een aanvullende sociale dekking type verzekering en vaak geconfronteerd
worden, als zij een beroep willen doen op de solidariteit, met de terughoudendheid van een
sociale hulpverlening die krampachtig vasthoudt aan “restrictieve criteria” (een overdreven
lage bestaansmiddelengrens, ...).
“Iemand bijvoorbeeld
GEZONDHEID 134
* die niet genoeg dagen gewerkt heeft (in geval van uitzendarbeid, bijvoorbeeld)
* of van wie het loon te laag is (in een beschutte werkplaats, bijvoorbeeld)
* of van wie de bijdrage niet door het OCMW ten laste wordt genomen
* of die als gehandicapte is erkend
* of iemand die als beroepsmilitair heeft gewerkt en die zijn contract opgezegd heeft
moet de verplichte bijdrage (geheel of gedeeltelijk) uit eigen zak betalen.
Niet alleen kan die som beduidend hoger zijn dan de aanvullende bijdrage, maar bovendien
is het mogelijk dat men niet in orde is en men het niet weet !
Wij stellen vooral vast dat het is wanneer men het minste middelen heeft, men het meest
uit eigen zak moet betalen ! (wanneer men zelfs niet door het OCMW wordt geholpen,
wanneer men werkt en men het laagste loontje heeft ...). Dat lijkt ons heel belangrijk en wij
gaan proberen meer te weten te komen over dit aspect van het probleem.
Wij vragen ons ook af wat er gaat gebeuren wanneer bestaansminima zullen worden
opgeschort wegens een niet-naleving van het contract, of in geval van schorsing van de
werkloosheid wegens niet-naleving van een begeleidingsplan : zal het OCMW toch het
ziekenfonds betalen ? Er is ook nog het probleem van de opvolging van het ene OCMW
naar het andere, indien men vaak verhuist ...” (Verslag van de vergadering van de
werkgroep van het Overlegcomité van het Europees programma Armoede 3 van Charleroi).
Het werk van gemeenschappelijke enquête dat werd gerealiseerd door die groep heeft ook
aan het licht gebracht dat, op bijna honderd ondervraagde personen, ongeveer de helft, in de
loop van de laatste vijf jaar, geen dekking meer had van een in regel gesteld ziekenfonds.
Op de vraag “Hoe men zich moet verzorgen wanneer men niet in orde is met het
ziekenfonds”, antwoorden drie vierden van de personen dat zij niet weten tot wie zij zich
zouden kunnen richten.