Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

WONEN 259
“We hadden een appartement met drie kamers in slechte staat gehuurd. De eigenaar
liet ons twee maanden huur om het op te knappen, hij leverde het materiaal. We
stelden vertrouwen in hem, er werd niets op papier gezet. Hij kwam zijn verbintenissen
niet na, maar aangezien er niets geschreven stond, dagvaardde hij ons en beval de
rechter onze huisuitzetting. Hij behield het appartement dat we volledig hadden
opgeknapt. We vonden op het laatste ogenblik een ander onderdak, maar het was een
krot waar we alles opnieuw moesten opknappen. Maar wat wil u, het was dat of de
straat. We hadden de nieuwe eigenaar willen vragen om een papier te tekenen, maar
durfden niet. Tijdens die periode vertelde de assistente van de rechter ons dat we
Sebastien konden houden indien ons huis onberispelijk was. Aangezien we vaak
verhuisden en niet steeds wisten waar we gingen wonen, vreesde ik dat men hem zou
plaatsen. Er waren ogenblikken dat ik zo bang was dat ik opnieuw begon te drinken.”
Daarenboven moet men de armste huurders die dat wensen, toelaten mee te werken aan de
renovatie van hun woning. Partnerschappen tussen de Vlaamse Dienst voor
Arbeidsbemiddeling en Beroepsopleiding (VDAB), OCMW’s, FOREm en ORBEm, de
Entreprises d’apprentissage professionnel (E.A.P.), de Plaatselijke Werkgelegenheidsagentschappen
(P.W.A.), sociale leerwerkplaatsen, woon-werkprojecten, verenigingen voor
beroepsreclassering enz. moeten worden aangemoedigd om personen met een
bestaansminimum of werklozen toe te laten een beroepsopleiding te volgen door het
renoveren van woningen, inzonderheid hun eigen woning.
“De handen uit de mouwen steken in de eigen woning is een uitstekende manier om
zich die woning eigen te maken, om er de “zijne” van te maken. Een werk dat “zin”
heeft en misschien wel een springplank naar beroepsreclassering vormt.”
• Mensen die in armoede leven herhalen evenwel dat deze initiatieven die de
huurders zelf willen samenbrengen voor de renovatie van hun woning, precies
moeten worden georganiseerd en zich binnen een duidelijke structuur moeten
afspelen, die een echte beroepsopleiding verzekert. Deze precisie en
duidelijkheid zullen in de eerste plaats de actuele misbruiken wegwerken.
Verder zullen ze de armste mensen in staat stellen een plaats te veroveren op
een segment van de arbeidsmarkt die in volle ontwikkeling is. Ze dringen erop
aan dat zelfs de zwaksten en de traagsten van deze aanpak zouden genieten.
• De armste gezinnen stellen tenslotte vragen bij bepaalde flagrante
tegenstrijdigheden tussen het husvestingsbeleid en het sociaal beleid. Ze
interpelleren de bevoegde overheden om de beleidslijnen beter op elkaar af te
stemmen.
“Ik was werkloos. Het dak van mijn woning stortte in ten gevolge van een wervelstorm
en moest volledig vernieuwd worden. Een beroep doen op vakmensen was veel te
duur. Het OCMW wilde geen hulp toekennen omdat ik eigenaar was. Het aanvangen
van de werken was dringend omdat bepaalde instanties ermee dreigden mijn kinderen
te plaatsen omwille van onwaardige levensomstandigheden. Daarom wilde ik mijn
woning samen met vrienden renoveren. We begonnen de werken. De O.N.E.m vernam
dat ik zo werkte en ik werd bijna gestraft. De actieve tussenkomst van vrienden was
vereist om het ergste te voorkomen : uitsluiting van de werkloosheidsuitkering - de
beslissing is nog steeds hangende - en .... veroordeling tot het leven in een woning
zonder dak !”.