Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

- dat veel kansarme ouders zich dikwijls zeer veel ontzeggen om hun kinderen een
betere toekomst te geven.
Het genaamd onderzoek bevestigt hiermee op alle vlakken de getuigenissen van de
Verenigingen waar de armen het woord nemen.
(T. Van Regenmortel, e.a. Eenzame Zielen. Een onderzoek naar socio-culturele participatie van kansarmen,
HIVA-KU-Leuven,1991)
In veel culturele instellingen (theater, musea, opera, culturele centra, academies,
bibliotheken, sport-, toerisme- en ontspanningsorganisaties, vormingscentra, e.a.) en in
veel culturele verenigingen is zelfs de vraag niet aan de orde of men de armsten wil
bereiken.
Men mag gerust stellen dat het huidig culturele aanbod van de samenleving,
in brede en enge zin, de armste mensen niet bereikt. Zelfs grote mediacampagnes
sorteren weinig of geen effect naar de armste mensen.
Het cultureel beleid wordt hoofdzakelijk ontwikkeld door de Gemeenschappen en de lokale
besturen (gemeenten), via wetgeving, reglementeringen en subsidiëring.
De Franstalige Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschap verschillen in regelgeving,
aanpak, erkenning en subsidiëring van emancipatie-, vormings- en mondigheidsinitiatieven
t.a.v. de armste bevolking.
• Een grondige evaluatie en vergelijking dringt zich op en kan leerrijk zijn
voor de toekomst.
Vermits armoede alle levensdomeinen aangaat, kan het cultureel aspect ervan niet
doorverwezen worden naar andere beleidssectoren (bv. Welzijn), maar heeft het
cultuurbeleid, ook inzake armoede, een specifieke rol, die een andere is dan bijvoorbeeld het
welzijnsbeleid.
Dit wordt bijzonder duidelijk op gemeentelijk vlak. Dààr, nog meer dan op het niveau van
de Gemeenschappen, wordt het armoedebeleid nog teveel gereserveerd tot de bevoegdheid
van ‘Sociale Zaken of Welzijn’.
• Het Cultuurbeleid van de Gemeenschappen en de Gemeenten heeft een
eigen verantwoordelijkheid inzake de strijd tegen de armoede. Zij dienen de
armoedebestrijding op te nemen in alle aspecten van hun culturele politiek.
Het cultuurbeleid dient afgestemd te zijn op de armste burgers.
3. Voorwaarden voor deelname van de armste mensen.
CULTUUR 320
Die voorwaarden worden o.m. duidelijk aan de hand van een aantal initiatieven en
bedenkingen, hieronder vermeld.
Slechts wanneer met alle punten samen rekening wordt gehouden, kan cultuur
voor de armsten een effectief grondrecht worden.
Bovenstaande conclusie, uit de inleiding op dit hoofdstuk, heeft voor gevolg dat een