Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

• door het verlenen van inspraak in de hulpverlening : de ouders willen een
eerlijke kans om te bewijzen dat ze hun problemen en die van hun kinderen
met de nodige hulp kunnen oplossen.
In de Franse Gemeenschap bestaat de verplichting om over de maatregelen het
schriftelijk akkoord van de ouders te vragen. Dit wordt als een belangrijke
vooruitgang gezien, maar het blijft een akkoord van het gezin over de voorstellen van
de consulent. In feite zou het omgekeerd moeten zijn : de consulent die zich akkoord
verklaart met bepaalde voorstellen van het gezin. Al wie bij een plaatsingsmaatregel
betrokken is zou het gezin als opdrachtgever, als cliënt moeten zien.
* Geplaatst in een instelling, wat dan ?
GEZIN 61
Wanneer een kind geplaatst wordt, lijkt het erop dat men een “oplossing” heeft gevonden,
doordat het nu in de handen is van professionele opvoeders of kan leven in de geborgenheid
van een doorsnee gezin dat als pleeggezin functioneert. Over het algemeen kunnen de
ouders niet meer tussenbeide komen, omdat ze er niet meer het recht, de middelen of de
kracht toe hebben.
“Ik vroeg toestemming om mijn geplaatste 17-jarige dochter te kunnen bezoeken. De
jeugdrechter antwoordde dat ik eerst wat beter om mijn gezondheid moest letten”
“Als ik mijn geplaatst kindje wil bezoeken, worden er steeds eisen en voorwaarden
gesteld. Na afloop van zo’n bezoek is er niemand die mij vraagt wat ik ervan vond of
hoe ik me voelde”
“Ze zeiden dat ik mijn kinderen niet kon meenemen, dat ik het recht niet had om ze te
zien en dat ik ze twee maanden aan een stuk niet meer mocht zien tot zij het wat
gewend waren”
De aanpassing van het kind aan zijn nieuwe omgeving krijgt voorrang boven de band met
zijn oorspronkelijke familie.
“Als de kinderen jong geplaatst worden, kennen ze hun ouders na een paar weken
bijna niet meer. Je ziet ze denken : ‘Wie is dat nu ?’”
De levensomstandigheden in de instellingen zijn er in vergelijking tot de vroegere
“verbeteringsgestichten” wel op vooruitgegaan. De kinderen hebben het er materieel
meestal beter dan thuis. Het lijkt hen op het eerste gezicht goed te gaan.
“Eigenlijk is het een vorm van oneerlijke concurrentie : de instellingen worden
geholpen, de ouders niet”.
Doorgaans wordt te weinig of helemaal geen aandacht besteed aan de psychologische en
emotionele ontreddering waarin het kind verkeert door de uithuisplaatsing :
“De eerste dagen van de plaatsing maken kinderen dikwijls een depressie door. Er
dient geluisterd te worden naar wat ze te zeggen hebben over de scheiding; ze moeten
daarin aangemoedigd worden. Men zou moeten voorkomen dat hun goesting om terug