Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

permanente opvoeding. Het moet ook mogelijk zijn om gewone studies te
doen, met behoud van de werkloosheidsuitkeringen (zelfs gecombineerd met
studiebeurzen).
• Schorsing wegens abnormaal langdurige werkloosheid moet worden
afgeschaft; als men die maatregel toch behoudt, moet er minstens rekening
worden gehouden met het opleidingsniveau van de werkloze. Met de sociale
partners moet het debat worden voortgezet over de andere vormen van
uitsluiting uit de werkloosheid die vooral de armen treffen.
• Werkloosheid, sociale bescherming en kostprijs van de uitsluiting
ARBEID EN SOCIALE BESCHERMING 189
Uit de beroepsloopbanen van de werknemers blijkt dat de wetgeving op de bescherming
tegen werkloosheid niet bij machte is om alle situaties en problemen rond werkloosheid op
te lossen. Daar de wetgeving die de sociale zekerheid regelt, denkt in termen van voorraden
(in en uit) en niet in termen van stromen (levenslopen), is zij altijd maar minder goed
afgestemd op bepaalde arbeidservaringen, op het reële beroepsleven.
Stoppen met werken - vooral bij vrouwen -, laattijdige werkhervatting, langdurige
werkloosheid na een vaak lange beroepsloopbaan, het zijn levenservaringen die de
beroepsloopbanen er erg verschillend kunnen doen uitzien, een gegeven waarmee de
huidige wetgeving op de sociale zekerheid niet doeltreffend mee overweg kan. Zelfs het
principe dat men bijdragen gestort moet hebben om op een uitkering recht te hebben, wordt
niet altijd gevolgd, daar sommige personen die hebben bijgedragen soms toch als
uitkeringsgerechtigde geschorst worden. Onze huidige systemen van sociale zekerheid
fungeren meer en meer als opvangnetten met enorme gaten.
Wij menen, zo onderstreept Lutte Solidarité Travail in zijn bijdrage tot het Verslag, dat men
een kostenanalyse van het armoedebeleid zou moeten maken. Men stelt vast dat er middelen
worden ingezet. Vaak zijn ze niet toereikend om de armen te helpen uit hun situatie van
miserie en uitsluiting te geraken. Alhoewel er financiële middelen voor de armen worden
vrijgemaakt, vragen zij zich toch af of de financiële kosten die de controle van hun gezinsen
beroepssituatie met zich meebrengt, niet gebruikt kunnen worden om hen te helpen in
plaats van de te controleren. Een aantal administratieve taken is vrij duur, denk maar aan de
werkloosheidscontrole: controle van de gezinssituatie van de werkloze (gezinshoofd,
samenwonende of alleenstaande); aan het beheer van de kinderbijslag: het zoeken naar een
rechthebbende; aan het beheer van de bestaansminima: controle van de werkgeversattesten.
Het gaat daarbij weliswaar om wettelijke of reglementaire verplichtingen, maar wijzigingen
in de manier waarop men die uitkeringen toekent, zouden de menselijke en financiële
kosten, en de ongewenste effecten ervan, kunnen verzachten.
In de diverse stadia van dit Verslag werd er vaak geïnterpelleerd over de kosten van de
armoede en over de kosten van het armoedebeleid. De noodzaak om een reëel debat aan te
gaan over de mogelijke actievoorstellen werd onderstreept: men zou de
werkloosheidsuitkeringen kunnen individualiseren, een kind zou uit hoofde van zijn kindzijn
zelf het recht kunnen verwerven op kinderbijslag; het bestaansminimum zou een
onvoorwaardelijk recht kunnen worden. Het is niet zeker dat de bijkomende kosten van die
wijzigingen hoger zouden liggen dan de kosten van het huidige dossierbeheer. Men kan nog
andere voorbeelden geven van personen die in armoede leven en vanuit hun ervaringen
bedenkingen formuleren bij de kostprijs van het armoedebeleid.