Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

De eerste stappen of eerste hefbomen :
Gezin
* Artikel 22 van de Grondwet bepaalt dat “ieder recht heeft op eerbiediging van zijn
privé-leven en zijn gezinsleven”.
Overheidsingrijpen in het gezinsleven wordt toch als gerechtvaardigd beschouwd in
welomschreven gevallen waarin de integriteit en persoonlijke ontwikkeling van een van de
gezinsleden in het gedrang komt. In zo’n geval moeten er wel garanties zijn dat het verslag
over de gezinssituatie samen met het gezin wordt opgesteld. Het verslag moet ook
vermelden welke inspanningen het gezin heeft gedaan en welke problemen het daarbij heeft
gehad.
Er moet op alle niveaus van het onderzoek aandacht worden besteed aan de rechten van het
gezin, ook wanneer de overheid ingrijpt via het jeugdwerk.
* Het Verslag steunt het voorstel om kinderbijslag op te vatten als een recht dat gebonden
is aan het kind.
Gezondheid
Om de grondwettelijke erkenning van het recht op bescherming van de gezondheid
concrete inhoud te geven, wordt de federale overheid verzocht een breed overleg op te
zetten met de OCMW’s en met de bewegingen die de mensen die in armoede leven
vertegenwoordigen. Het overleg moet uitgaan van de koers die wordt uitgestippeld door het
Verslag.
Dit betekent:
* de invoering van een universeel en persoonsgebonden recht op een gezondheidsverzekering.
Dit houdt onder meer in dat de voorwaarden in verband met proeftijd en
verblijfsduur worden afgeschaft, en dat jongeren vanaf een bepaalde leeftijd duplicata
moeten krijgen van de ziekenfondskaart en van de vignetten;
* blijvende financiële toegankelijkheid van de gezondheidszorg voor personen en gezinnen
met een laag inkomen. Het Verslag stelt voor om de bestaande voorkeurstatus voor
weduwen-wezen-invaliden-gepensioneerden uit te breiden tot alle personen en gezinnen
met een laag inkomen, en om te bestuderen hoe, als garantie voor financiële
toegankelijkheid, de medische hulpverleners verplicht kunnen worden personen die de
voorkeurstatus genieten te beschouwen als ‘derde betaler’.
3. De noodzaak tot reglementering.
PERSPECTIVEN 407
“Wat voor zin heeft het om het land rijker te maken als we het normaal vinden dat de
mensen armer worden?” (Forum, 17 oktober 1994)
Overal ter wereld hebben crisissen dezelfde fundamentele oorzaak : de grote multinationals
en financiers kunnen het zich veroorloven grote delen van de wereldbevolking in Noord en
Zuid te verwaarlozen, gewoon omdat het niet onmiddellijk rendabel lijkt om ze in de
wereldeconomie te integreren.