Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

Huisuitzettingen uit sociale woningen
De armste gezinnen klagen krachtig de tegenstrijdigheid aan tussen de huisuitzetting van
een gezin uit de sociale huisvestingssector - een fenomeen dat trouwens toeneemt - en het
sociaal doel van deze openbare dienst. Het is immers net wanneer mensen vertraging
oplopen met de huishuur dat het gezin hulp nodig heeft. Ze klagen de praktijken aan van
bepaalde sociale huisvestingsmaatschappijen die gezinnen zogezegd uit hun woning zetten
omwille van onrust onder de buren of elke andere reden, terwijl de schuldenlast de ware
reden is.
Ze keuren het kenmerkend gebrek aan respect af, waarvan zij het slachtoffer zijn tijdens de
huisuitzettingen door bepaalde sociale huisvestingsmaatschappijen (meubelen die door het
venster worden gegooid).
Het principe “geen huisuitzetting zonder ernstig voorstel voor een nieuwe woning” dat de
armste gezinnen binnen hun verenigingen blijven herhalen, moet even streng worden
toegepast in de sociale huisvestingssector.
• De sociale huisvestingsmaatschappijen moeten, in samenwerking met het
OCMW of andere instanties preventief optreden. Hiervoor moeten de sociale
huisvestingsmaatschappijen de nodige sociale infrastructuur voorzien.
Gezien de bijzondere sociale verantwoordelijkheid van de sociale huisvestingsmaatschappijen,
moeten andere oplossingen gevonden worden, zoals de gespreide betaling
van achterstallige huur.
• Op collectief niveau
Een positief beeld van de sociale woonwijk
WONEN 282
Onderzoek in bepaalde wijken wijst uit dat bijna de helft van de bewoners zich negatief
uitlaat over hun wijk. De kritiek wijst op de wens om te vertrekken, of de indruk dat men
negatief wordt bekeken door de hele bevolking.
Het “slecht leven” is een realiteit waaronder talrijke gezinnen in sociale woningen lijden.
Delinquentie, drugverslaving, achteruitgang, geweld zijn eerder gevolgen dan wel oorzaken
van armoede.
“In het algemeen hebben de sociale wijken geen specifieke sociale diensten (geen
kinderopvang,....) en vaak geen winkels. De bewoners van een sociale wijk die boven
Huy ligt, moeten de helling te voet afgaan om winkels te vinden ..... en hun
boodschappen per taxi naar boven brengen, vermits er geen openbaar vervoer is,
behalve op woensdag voor de markt. Om de sociale problemen op te lossen waar een
deel van de bewoners van deze wijk mee te maken hebben (personen met
bestaansminimum, werklozen, eenoudergezinnen) beschikken de sociale
huisvestingsmaatschappij niet over de middelen om een maatschappelijk werkster te
betalen”.
De verenigingen binnen deze wijken dringen erop aan dat er acties zouden worden gevoerd
die de bewoners een positief beeld van hun wijk geven, zodat ze zin hebben om er te wonen
en er zich voor in te zetten.