Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

“Het schoolverzuim van onze kinderen wordt dikwijls geïnterpreteerd als een bewijs
dat we slechte ouders zijn, terwijl het eerder het gevolg is van onze dagelijkse
moeilijkheden die zich opstapelen”
“De ouders bestraffen voor ongewettigde afwezigheid van hun kinderen op school,
door bvb. de kinderbijslag in te houden, zou de beste manier zijn om ons voortaan,
helemaal uit te rangeren”
“Mijn dochter had al drie keer haar maandstonden op zes weken tijd. Ze zag er bleek
uit en moest braken. De godsdienstleraar vroeg in de klas : ‘Krijg je thuis wel genoeg
eten ? Is de koelkast wel gevuld ?’. Dat is nu al de vierde of de vijfde keer in twee
weken tijd dat ze zo’n reacties krijgt. Ze komt dan al wenend naar huis. Ze trekt zich
dat aan.”
* Geen plaats voor ontspanning en cultuur
Het niet kunnen leven als een gewoon gezin, uit zich eveneens op het vlak van ontspanning,
vakantie, cultuur. Hoewel deelname aan de cultuur wel degelijk een absolute noodzaak is
voor de armste gezinnen (zie Hoofdstuk 4), valt een dergelijke behoefte niet te realiseren
binnen het gezinsbudget. Ook voor de kinderen is er weinig of helemaal geen plaats voor
het beoefenen van hobbies (sport, jeugdbeweging....).
“Voor ons gezin is er geen mogelijkheid tot ontspanning. Een gewoon gezin doet nu en
dan een uitstapje, vandaag naar Walibi, morgen naar Overmere. Maar in de
samenleving is het niet zo, dat wij ergens naartoe kunnen gaan. Vakantie, een
uitstapje, toneel, wij mogen het vergeten. Wij zouden gaan als de prijzen wat
schappelijker waren.”
* Het administratief doolhof...
GEZIN 33
Arme gezinnen zijn bij uitstek het slachtoffer van het slecht functioneren van heel wat
administraties en diensten. Wanneer er iets misloopt, heeft dit verregaande consequenties en
zakt men dieper en dieper weg in het bureaucratisch moeras. Het aantal te ondernemen
stappen, de af te leggen afstanden, de wachttijden, de versnippering van de instanties, die
vaak bedrieglijke beloften doen aan de mensen die een beroep op hen doen... , dit alles
maakt het gezinsleven ingewikkelder.
Papieren, dossiers, documenten, enz... dat kennen we maar al te goed. De bureaucratie
werd in het leven geroepen om een vlotte informatiestroom en een vlotte toepassing van de
verordeningen mogelijk te maken. Maar het omgekeerde doet zich voor en we stellen vast
dat de bureaucratie een onoverkomelijke hindernis is geworden voor de gezinnen die hun
eigen dossier niet meer beheersen. Hoe kunnen zij zich dan verdedigen?
“Ze denken dat wij dom zijn, maar wij zijn niet dom. Maar je voelt je raar, niet op je
gemak en je moet alles zelf vragen. Zij zeggen niets. Wij lopen met ons hoofd tegen de
muur. Ze moeten duidelijke informatie geven. Zoveel reglementen zijn anders
geworden. Er zijn zoveel dingen die veranderen. Zelfs als je kan lezen en schrijven,
word je met die moeilijkheid geconfronteerd. (...) Ze moeten ons een beetje de hand
geven. Er zijn er die je helpen, maar de meesten niet”.