Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

WONEN 230
privacy, e.a.) zijn erg verschillend en soms erbarmelijk. De afstand naar winkels, diensten,
school, gemeentehuis e.a. en de afwezigheid van openbaar vervoer verhoogt het isolement.
Vaak stellen zich heel ingewikkelde (administratieve) kwesties inzake domiciliëring. Veel
campingbewoners, voornamelijk zij die hulp nodig hebben van bvb. het OCMW, worden
slecht bekeken door de omgeving, door de gemeente en door diensten. Niet zelden worden
deze campingbewoners bovendien uitgebuit door camping-eigenaars (supplementaire en
oncontroleerbare kosten, onwettelijke regelingen, enz.).
Hoewel de huurprijs (of huurkoopprijs) sterk kan verschillen van camping tot camping,
onderstreepten verschillende deelnemers aan de dialoog-werkgroep dat dit één van de
goedkoopste woonvormen is. Enkele getuigenissen zijn veelzeggend: iemand huurt voor
12.000 F per jaar een caravan, alle kosten inbegrepen, terwijl anderen op andere campings
van 10 tot 12.000 F per maand moeten betalen.
Wie zich een tweedehandse caravan kan aanschaffen kan in sommige gevallen reeds voor
ca. 700 F per maand op een camping wonen. Belangrijk in dit verband is bovendien het
positief gevoel iets te bezitten - een eigendom. Dezelfde waardering wordt uitgesproken
omdat men over een lapje grond beschikt.
“Ik betaal hier aan de camping alle maanden 5.000 fr. alles inbegrepen : staangeld,
taksen en elektriciteit. Mijn vrouw wast, droogt en strijkt alle dagen. Ik heb een groot
elektriciteitsverbruik. Met die 60.000 fr. per jaar heb ik overschot. Ik heb nog nooit
moeten bijbetalen”
Naast de huur van de caravan, de kosten voor elektriciteit, gas, water, huisvuilophaling,
gemeentelijke taksen,... investeren campingsbewoners vaak zelf nog behoorlijke sommen in
de verbetering en inrichting van hun caravan. Globaal genomen kunnen de kosten dan ook
vrij hoog oplopen.
“Ik heb het hele binnenwerk uit de kleine caravan gehaald waarin de jongens zullen
gaan slapen. Zo kan ik hem goed isoleren en dan word je niet gewaar dat je in een
caravan zit. Ook in de grote caravan waar we nu wonen, zat er als isolatie
oorspronkelijk niets meer dan een velletje zilverpapier. Als je je caravan zelf in orde
brengt, dan weet je hoe alles in elkaar zit met de elektriciteit, het water, de
verwarming. Je kan alles schikken zoals je dat wil en je kan er iets moois van maken
met gordijntjes en zo. Maar zelfs als je zo’n kleine caravan gratis krijgt, kost je dat
nog 20 à 30.000 fr.”
Anderzijds geeft het investeren in hun caravan de armen vaak ook een perspectief voor de
toekomst.
“Als de caravan helemaal in orde staat, dan kunnen we die verkopen en met dat geld
kunnen wij een nieuw leven beginnen, buiten de camping”.
Hoe de situatie op een camping ook ervaren wordt, de deelnemers aan de werkgroep
beklemtonen dat het het onaanvaardbaar - en wellicht ook ontwettelijk - is dat ook bepaalde
OCMW’s mensen, die op zoek zijn naar een woonst, doorverwijzen naar een camping. Niet
alleen met als argument dat dit de enige onmiddellijke oplossing is voor hun woonprobleem,
maar ook de goedkoopste.
Het wonen op een camping wordt door veel arme mensen slechts als tijdelijk beschouwd,
als noodgedwongen tussenhalte om terug in de ‘normale’ huisvestingsmarkt terecht te
komen. Deze campingbewoners proberen dan ook zo snel mogelijk uit de camping te