Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

die door de sociale zekerheid worden toegekend, aan te vullen. In deze
context dient te worden opgemerkt dat in 1993 nagenoeg 53% van BM werden
toegekend als aanvulling op andere inkomsten.
“Een realistische aanpassing”... wordt er gesteld, zonder dat de werkgroep tot een
precies bedrag wist te komen. In dit verband vestigen we de aandacht op een
vaststelling die in twee andere dialoog-werkgroepen werd gemaakt (nl. de
werkgroepen “Schulden en beslag” en “Toegang tot de rechtsbedeling”) : de wetgever
heeft bepaald dat het maximaal voor beslag vatbare gedeelte van het inkomen op dit
ogenblik 32.100 F bedraagt. Hiermee heeft de wetgever impliciet erkend welk bedrag
hij als een socio-vitaal minimum beschouwt. We zouden derhalve kunnen stellen dat
het bedrag van het BM minstens in dezelfde buurt zou moeten liggen.
• Er wordt voorgesteld om het begrip “bestaansminimum” te vervangen door
“bestaansinkomen” of “levensinkomen”. Hiermee wordt aangegeven dat het
denken in minimum-termen als het over arme mensen gaat uit den boze is.
• De procedures in het algemeen, en deze in verband met het aanvragen van
dringende steun in het bijzonder, dienen eenvoudiger en vooral veel sneller te
verlopen. Het verlenen van dringende hulp moet ook in het week-end soepel
en met een minimum aan formaliteiten gebeuren. Het kan niet dat mensen die
zich slechts in uiterste nood voor hulp tot het OCMW wenden, als potentiële
fraudeurs behandeld en aan een uitgebreid onderzoek onderworpen worden
vooraleer enige steun te ontvangen. Interessant in dit verband zijn de sociale
urgentiediensten die in bepaalde OCMW’s werden opgericht met de hulp van
het Waalse Gewest.
• De uitkeringsinstanties die een v e r v a n g i n g s i n k o m e n uitkeren
(vakbonden, mutualiteiten, pensioen,...) moeten zelf hun v o o r s c h o t t e n
uitbetalen, zodat de mensen niet verplicht worden hiervoor beroep te doen op
het OCMW.
• OCMW’s moeten ruimere bevoegdheid krijgen om met sommige schuldeisers
te onderhandelen en afbetalingsplannen af te dwingen. Wie op lichtzinnige
wijze krediet heeft verstrekt aan mensen met een ontoereikend inkomen, moet
daarvoor zelf de verantwoordelijkheid dragen en komt niet in aanmerking bij
de schuldbemiddeling. Ondanks alle schulden die iemand heeft, moet men
over een voldoende basisinkomen kunnen beschikken. Bij een door het
OCMW opgelegd “budgetbeheer”, moet aan de cliënt voldoende leefgeld
gewaarborgd worden. Budgetbeheer mag enkel mogelijk zijn indien daarvoor
een contract met de betrokkene werd afgesloten.
-> Omtrent dit voorstel : zie ook bijlage 2 “Als de schulden zich opstapelen...”
OCMW 83
• Alleenstaanden die besluiten om samen te gaan wonen, moeten van een
overgangsperiode genieten zodat zij niet van de ene dag op de andere hun
volledige of een groot gedeelte van hun uitkering verliezen.
- Een moeilijk haalbaar voorstel volgens de geraadpleegde OCMW’s en zo ja,
dient er ook consequentie te zijn naar werkloosheids- en ziekte-uitkeringen.