Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

In juni 1993 besloot het Bestendig Bureau van het OCMW van Morlanwelz gehoor te geven
aan de oproep om een bijdrage te leveren tot het Algemeen Verslag over de Armoede.
Samen met een groep vrouwen die rechthebbenden op het bestaansminimum zijn, werd een
dialooggroep gevormd. Getuigenissen en veranderingsvoorstellen werden gebundeld tot een
publikatie, een rapport binnen het Algemeen Verslag als het ware. Veel van deze voorstellen
en getuigenissen zijn in het Verslag opgenomen.
Het mobiliserend effect was op korte tijd groot : Deze aanpak vertaalt zich in een nieuwe
dynamiek met de rechthebbenden ... en is meer dan een ogenblik van bezinning. Dit bewijst
dat door de begeleiding van de rechthebbenden bij hun problemen en bij hun eisen, de
‘omkadering van de armen’ overstegen wordt. Dit leidt tot een gezamelijke sociale actie van
de armen en de sociale hulpverleners.”
Eén van de conclusies van de werkgroep is bijzonder verhelderend :
We moeten nieuwe wegen vinden om opnieuw volwaardige burgers te worden en een
waardig leven te kunnen leiden zonder een ‘werknemer met een uitkering’ te zijn, wat niet
hetzelfde is als ‘niet actief’. Er zijn voldoende acties te ondernemen (...). Er bestaat een hele
waslijst met discussiepunten : het al of niet beschouwd worden als ‘burger’,
‘maatschappelijk opgenomen’, ‘geïntegreerd’,.. Zullen al deze punten ooit tussen de burgers
onderling worden besproken? De toekomst is onzeker: moeten we niet op zoek gaan naar
een manier om deze onzekerheden met elkaar te delen, in plaats van zogenaamde
‘zekerheden’ naar voor te schuiven die steeds minder geloofwaardig klinken (bijvoorbeeld
de werkzekerheid voor iedereen)?
Het rapport van Morlanwelz draagt niet voor niets als ondertitel :
“Dankzij bepaalde acties is het mogelijk sociale drempels te overstijgen. Een antwoord lijkt
in zicht...”
• OCMW van Sint-Gillis (Brussel) : een dialoog met een schroothandelaar
“ALS DE SCHROOTHANDELAAR ZICH MET DE INSTELLINGEN BEMOEIT”
Verslag over de aanpak van het
Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn van Sint-Gillis.
OCMW 110
Aansluitend op de studie over armoede, georganiseerd door de Koning Boudewijnstichting,
wilde het OCMW van Sint-Gillis een zo open mogelijk lokaal debat op gang brengen.
Hierdoor kwamen de betrokkenen terecht op een pad dat bezaaid lag met hinderlagen.
Het was de bekende hinderlaag die loert op al wie probeert een complex verschijnsel uit te
rafelen en uiteindelijk klem komt te zitten in een gevoel van onmacht...
De betrokkenen deden de hachelijke oefening om over zichzelf te praten, over de manier
waarop ze dagelijks met armoede omgaan, ofwel omdat ze er als hulpverlener mee worden
geconfronteerd, ofwel omdat ze zelf in armoede leven.
Er werd in bedrijven gewerkt. In het eerste bedrijf waren de vertegenwoordigers van
verenigingen en openbare instellingen van Sint-Gillis uitgenodigd om over hun ervaringen
te komen praten. De neerslag daarvan vindt men in het document “Les Matinées saintgilloises”
(Matinees in Sint-Gillis).