Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

Kunnen zeggen “hier ben ik thuis”, er zich goed en veilig voelen met zijn gezin, ergens zijn
wortels hebben, lid zijn van een lokale gemeenschap en als dusdanig erkend worden,
vormen - meer dan vrome wensen - onmisbare voorwaarden om vandaag in de
maatschappij te leven.
Huisvesting is een recht, dat overeenstemt met een vitaal consumptiegoed. Het verdient
daarom een bijzondere bescherming.
“Huisvesting is als brood : het is VITAAL !”
Het recht op eigendom, dat veel sterker ontwikkeld is dan het huurrecht, moet in evenwicht
gebracht worden met een even fundamenteel recht : het recht op huisvesting. Het huurrecht
moet opgewaardeerd worden.
Naast de sociale huisvestingssector, die de overheid voorstelt als een reactie op de
situatie van de laagste inkomensgroepen, vinden de armste mensen dat de privéhuursector
hun een degelijke en betaalbare plaats moet bieden, waar ze in alle
veiligheid kunnen wonen met hun gezin.
Bevestigen dat het huisvestingsprobleem in naam van de urgentie kan worden
opgelost via “speciale”, “op maat gemaakte” middelen, komt neer op het opsluiten
van de armste burgers in marginale huisvestingsscircuits die hun zeker geen
autonomie en uitzicht op hun toekomst verlenen, maar hen in een systeem van
afhankelijkheid en bijstand drukken.
Privé-woningen eindelijk toegankelijk ?
De armsten zijn de eerste slachtoffers van de wanorde van de markt en de vastgoedmakelaars,
vooral van speculatieve praktijken waarbij men zich zowel op alleenstaande
gebouwen als op volledige stadswijken stort. Ze wonen het spel van vraag en aanbod
machteloos bij. Dit spel is bijzonder wreed bij nieuwe huurcontracten, zelfs afgesloten met
de vorige huurder, vermits de verhuurder de huurprijs in dergelijk een geval naar believen
kan optrekken.
De keuze wordt heel eenvoudig voor de huurder : hetzij een huurprijs aanvaarden waarvan
hij vooraf weet dat deze te hoog ligt en dus het risico lopen om bij niet betaling uit de
woning te worden gezet, hetzij onmiddellijk vertrekken. In beide gevallen is het resultaat
hetzelfde : op straat belanden of overnachten bij vrienden of in een onthaaltehuis, tot een
volgende woning wordt gevonden.
De vaststelling is bijzonder duidelijk : de actuele mechanismen van de huurmarkt en de de
omkaderende wetgeving stellen de armste burgers niet in staat om zich degelijk te
huisvesten.
Maatschappelijke werkers van een Brusselse gemeente bevestigen deze analyse :
WONEN 244
“In onze praktijk stellen we vast dat de grondspeculatie de stijging van de huurprijs of de
sterke toename van het aandeel van de huisvesting in het gezinsbudget veroorzaakt. Dit leidt
tot verarming of sociaal-economische onzekerheid met als gevolg:
- ontwrichting van het gezin, met veelvuldige verhuizingen omwille van de armoede en de
ontoereikendheid van de woningen;