Algemeen Verslag over de Armoede - Steunpunt tot bestrijding van ...

mensen ook nodig om te leven. Je doet dus je best om ze zelfstandig te maken en
tegelijk, deels bewust, tracht je ze als cliënt te houden. Elke instelling moet tegenover
die vraag een moreel standpunt innemen.”
“Ik kom terug op het zwartwerk; ik heb gezien dat de bestaansminimumtrekkers die
een paar uur in de week klusjes opknappen op die manier toch eens buiten kunnen
komen, zichzelf nuttig maken en dan kunnen zeggen ‘ik heb dat of dat voor mijn
kinderen gekocht’. Wat doe je daarmee? Het is waar dat een OCMW zich min of meer
soepel kan opstellen in die zaken, maar wettelijk is het verboden! En als je het over
solidariteit hebt: je mag je buur al niet meer helpen bij het herstellen van zijn dak...”
“We moeten ook niet denken dat we profeten zijn; een maatschappelijk project kunnen
wij alleen niet dragen. De maatschappelijk werkers spelen een beetje overal in Europa
de rol van tochtscherm; zij maken dat de uitsluiting niet tot een explosie leidt.”
“Het verenigingsleven creëert nieuw burgerschap, en de maatschappelijk werker heeft
daarin een rol te vervullen; momenteel moet hij veel verschillende rollen vervullen; er
is de sociale controle, met alle voorzichtigheid die daarvoor nodig is, maar hij heeft
ook een politieke rol.”
(Uit de bijdrage van de maatschappelijk werkers van het OCMW van Sint-Gillis aan het Algemeen Verslag over
de Armoede).
• Armoede als algemeen belang
ARBEID EN SOCIALE BESCHERMING 200
De armsten - onderstreept Lutte Solidarité Travail hebben de indruk dat zij, samen met
de meest kwetsbaren op de arbeidsmarkt, steeds meer de maatschappelijke kost van de
sociaal-economische crisis moeten dragen. Zo vinden zij dat men op de drie domeinen
die één geheel vormen, het werk, de werkloosheid, de armoede, hetzelfde verschijnsel
vaststelt: op die drie niveaus pakken de systemen ter bestrijding van de armoede, de
werkloosheid of de uitsluiting net die elementen aan die rechtstreeks de
bestaanszekerheid van de burgers aantasten:
- in naam van de concurrentiekracht tracht men de loonkost te doen dalen;
- in naam van de gezondmaking van de openbare financiën en van het evenwicht in de
sociale zekerheid voert men doeltreffender middelen tot schorsing in;
- in naam van de rechtvaardigheid hanteert men nieuwe criteria om het
bestaansminimum selectiever toe te kennen en te bepalen wie er recht op heeft.
Is het in een democratie niet de rol van de Staat en van de politieke macht om elke burger
het recht en de middelen op een waardig bestaan te waarborgen? Daarom moeten er
rechtvaardige belastingen worden geïnd op alle domeinen waar er rijkdom ontstaat. De
armsten verbazen zich over de ongelijke manier waarop iedereen moet bijdragen om de
crisis op te lossen.
De tewerkstelling, de werkloosheids- en andere sociale uitkeringen hebben diepgaande
herstructureringen naar beneden toe ondergaan, terwijl tegelijk de inbreng uit de roerende en
onroerende inkomsten heel bescheiden is gebleven. Ook in het politieke discours roept men
niet op tot een algemene strijd tegen de armoede, alsof dat geen zaak van algemeen belang
is, maar een residueel probleem, dat men pas gaat aanpakken als de particuliere belangen
van de rijksten verzekerd zijn. De armsten vragen zich af of er evenveel controle wordt
uitgeoefend - met inzet van menselijke en financiële middelen - om de fiscale fraude, de
financiële en vastgoedspeculatie te controleren.