Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

ëri të mendoja thellë. Në media flitet se Ilmi Lata kishte 15
vite që emigronte në vendin fqinj për të mbajtur me bukë
familjen, se ishte baba i 5 fëmijëve dhe la pas një gjendje të
mjeruar ekonomike, se kishte marrë para borxh për t’u nisur
për në Greqi ku e priste i biri i tij 16 vjeçar edhe ai emigrant në
Greqi, se ai e bënte 2 – 3 herë në vit rrugën për në Greqi...
Këtë detaj tragjik të jetës së Ilmi Latës nuk e dëgjova e
lexova të përshkruhej as në komunikatën e Ministrisë së
Jashtme dhe as në prononcimin publik në Kuvend të deputetit
të së djathtës shqiptare në Dibër.
Ky nuk është një detaj i veçantë i një njeriu të veçantë,
nuk është vetëm i Ilmi Latës nga Luznia, por i dhjetëra e mijëra
“Ilmi Latave“ nga e gjithë Shqipëria.
Ai ishte baba i pesë fëmijëve. Atë e priste një djalë 16 vjeç
(një fëmijë që është dislokuar diku në hapësirën greke për të
punuar për bukën e vëllezërve dhe motrave të veta, për veshjen
dhe mbathjen e nënës së tij !!!???).
A ka moment më tragjik se ky për jetën e një brezi që vjen
e hynë në jetë “për bukën e gojës” në vend që të hyjë për
“bukën e dijes“?!
Ilmi Lata kishte 15 vite që shkonte e vinte në Greqi “2–3
herë në vit “. Ilmi Latës i bie që gjatë këtyre viteve të ketë bërë
30 – 40 udhëtime maleve, për të punuar për disa muaj e për
t’u kthyer për disa ditë tek familja për “drutë dhe zahirenë e
dimrit“! ...
Në botë ka lloj - lloj rekordesh “ginis“, të të gjitha llojeve e
ngjyrave deri tek ai se kush ha më shumë sanduiçë në një njësi
kohe të caktuar. Ilmi Latës i takon një rekord i tillë, i takon të
shkruhet në librin e rekordeve të “udhëtimeve të dhimbshme
të jetës“. Por ajo që i takon atij dhe pushtetit e shtetit zyrtar në
Shqipëri është fakti se ky njeri që ka punuar e jetuar për
pesëmbëdhjetë vjet rrugëve të vështira të kurbetit duhet të ishte
trajtuar si emigrant, duhej që ai dhe fëmija e tij duhet të ishin
legalë, njerëz që me djersë dhe gjak i jepnin jetë punës dhe
jetës në fqinjin tim jugor.
103