02.02.2013 Views

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

kishte pasë besë, por edhe miq <strong>që</strong> e kaluan gruan dhe fëminë<br />

lehtë në kufi dhe e zbritën shëndosh e mirë në fshatin e bukur<br />

buzë detit…<br />

…Këtu hodhën rrënjë. Jo rrënjë të vërteta, por nga ato<br />

rrënjë <strong>që</strong> biologët i quajnë “rrënjë embrionale” e <strong>që</strong> janë të<br />

përkohshme, se rrënjët e vërteta ai i ka lënë dhe i mban në<br />

vendlindje, në Librazhd. Zunë një shtëpi të vogël nja dhjetë<br />

metra larg bregut të detit. Ai vazhdoi të punojë në peshkim.<br />

Lindita zuri një punë dy herë në javë gjatë gjithë vitit, dhe<br />

gjatë gjithë javës në sezonet verore kur fshati mbushet me<br />

turistë e plazhi i vogël me atë ujë të pastër e ajër të mbushur<br />

me oksigjen gumëzhin deri natën vonë.<br />

…Erdhi një çast <strong>që</strong> familja u shtua njëherësh me dy frymë.<br />

Në jetë erdhi Dhimitra dhe Jani. Nuk ua prishën Lamit <strong>që</strong> i<br />

kishte kaluar të nëntëdhjetat e jetës, me të dhe me familjen e të<br />

cilit e lidhi gjuha. Lami është arvanitas dhe flet shqip, është<br />

me rrënjë të vjetra shqiptare i ardhur kushedi sa breza më parë.<br />

Por shqip flasin edhe shumë fshatarë të Sarantës dhe të tjerë të<br />

zonës së Thivas, një shqipe <strong>që</strong> është kaq pranë shqipes së sotme<br />

sa befasohesh. Binjakët, Dhimitra më e shëndoshë dhe Jani më<br />

i dobët tashmë janë rritur, bredhin pa i marrë kush përdore, i<br />

çon babai mëngjeseve në një kopsht fëmijësh në fshatin disa<br />

kilometra larg dhe i merr në mbrëmje. Kur Lindita na tha se i<br />

kishte lindur binjakët pa u shkëputur një minutë nga puna,<br />

nga lokali drejt e në maternitet, m’u kujtuan nënat tona, gratë<br />

shqiptare, ajo pjesë e jetës së tyre <strong>që</strong> pak është prekur e pak<br />

është luftuar <strong>që</strong> të ngrihet në piedestalin e heroikës, gratë <strong>që</strong><br />

në rrjedhën e shekujve dijtën të ngasin qetë në arë, të rrokin<br />

pushkën e në istikame, të gatuanin bukën, të lindnin e rritnin<br />

fëmijë…<br />

Eqeremi dhe Lindita tashmë e kanë thurur folenë e<br />

përkohshme të jetës. Them e përkohshme sepse ata, edhe pse<br />

larg, edhe pse kaq vjet mërguar, përsëri i trazon në shpirt e<br />

kaluara, jeta dhe puna në Librazhd. Eqeremi netët i kalon në<br />

peshkim, kurse ditët në punë të ndryshme në fshat. Në oborrin<br />

119

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!