Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

përqafuan dhe e puthën. Për ta nuk do të shkruajmë sot.
Ndonjëherë tjetër po. Se të shkruash për tre breza, tre hapa në
jetën njerëzore nuk është e mundur në një shkrim të vetëm.
Sot po shkruaj për Spiron, brezin e parë të njerëzve në jetë...
- Kur ke ardhur këtu?
- Në fillim fare ardha nga nëntëdhjetë e njëshi. Dhe shkoj
e vij Athinë-Korçë-Athinë. Jam në pension. Kam dalë në
pension që në vitin 1986.
- Sa pension merr?
- Unë marr, me para të vjetra, plot njëqind mijë. Marr edhe
34 mijë pension lufte, si veteran i Luftës Antifashiste
Nacionalçlirimtare.
- Çfarë moshe ke?
- Janar 1926, më 22 janar, 81 vjeç.
- Në çfarë formacioni partizan keni qenë?
- Kam qenë me njësitet guerilje të Korçës.
- Veteranët sot sikur i kanë harruar?
- Ne do të bëjmë siç thonë ata. Boll që marrim atë pak
pension.
- Sa fëmijë ke?
- Unë kam dy fëmijë, një çupë e një djalë.
- Çfarë pune ke bërë në Shqipëri?
- Kam qenë ndihmësmjek në spital. Më vonë kam shkuar
në shkollën e mesme bujqësore “Irakli Tërova” në ndihmë të
shëndetit të nxënësve. Kam punuar atje 25 vjet. Punën në
mjekësi e kam filluar që në vitin 1947.
- Mban mend ndonjë gjë nga ardhja e partizanëvet grekë pas
humbjes në Gramoz?
- I mbaj mend, posi. I pritëm mirë.
- Thonë se në Gjirokastër janë mjekur 12 mijë partizanë grekë.
- Nuk e di atje, por në Korçë erdhën shumë të plagosur,
shumë të gjymtuar, erdhën edhe mjekë grekë. Atje kryem shumë
operacione anësore e kryesore, operacione lufte.
- Shkon e vjen në Shqipëri, kë ke atje?
- Kam një vëlla dhe ca nipër.
244