02.02.2013 Views

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

konservatorin, në ‘62-shin. Aty studiova, dhashë mësim, bana<br />

edhe diplomën. Në vitin 1964 mora diplomën për muzikologji.<br />

Studiova gjithë muzikën simfonike instrumentale shqiptare <strong>që</strong><br />

në origjinë… Është botuar në atë kohë në gazetën “Drita” dhe<br />

revistën “Nëntori”, komplet.<br />

Vazhdova pedagog në konservator deri në vitin 1975. Erdhi<br />

asokohe nji furtunë e madhe dhe për 14 vjet punova në Elbasan,<br />

gjasme për qarkullim e ndihmë, por siç doli ma vonë ishte për<br />

të mos u kthye ma kurrë. Në Elbasan punova mësues në shkollë<br />

muzike. Jepja harmoni dhe morfologji e analizë muzikore…<br />

Në vitin 1988 erdha përsëri në Tiranë… Kur u zbut (qesh).<br />

Fillova punën në Teatrin e Operas, udhëhe<strong>që</strong>s artistik i studios<br />

së Operas nja katër vjet dhe katër vjet të tjera me Ministrinë e<br />

Kulturës me Dhimitër Anagnostin, <strong>që</strong> më ka vlerësuar shumë<br />

për të gjitha gjërat. Me këtë rast shëtita edhe Evropën me<br />

Ansamblin e Kangëve dhe Valleve, me shërbime, kam kenë<br />

edhe këtu në Greqi disa herë.<br />

Kur e pyes se kur erdhi në Greqi, ai ngre dorën lart dhe<br />

thotë: “Lene” si të dojë të largojë diçka <strong>që</strong> e bezdis… Më pas<br />

vazhdon: Kam ardhë edhe para ‘97-tës në një sesion shkencor,<br />

për të lidhë marrëdhëniet me operan. Në ‘97-tën erdha me nji<br />

grup. Erdh’ edhe grueja këtu te fëmijët <strong>që</strong> kishin ardhë <strong>që</strong> në<br />

’91-shin. Mbasi më mbaroi viza tremujorshe, më 22 gusht të<br />

‘97-tës u nisa për në Shqipni. Më 23 në mëngjes kalova<br />

kufinin… Na dolën përpara maskat, hynë në autobus, filluan<br />

grabitjen me radhë, na doli përpara nji postbllok, ata u<br />

tremben, unë lëviza nga vendi kur…pam…pam dhe unë rashë<br />

në shkallët e autobusit i mbytun në gjak. Më plagosën në të<br />

dyja kambët, por për vdekje. Kam shpëtuar kot. Jo kot, por<br />

vetëm pse hyna në Greqi shpejt… Nëpër spitale, në fillim në<br />

Janinë, pastaj në Artë pesë javë, në Athinë, operacione të<br />

vështira, heqje pjesësh të trupit nga nji vend e vendosje në<br />

vend tjetër, shih si e kam trupin, tan varra… Këtu kam një<br />

mik, një muzikolog, Jorgos Leocakos, mik i Shqipnisë. Ka ba<br />

nji histori të madhe muzike, <strong>që</strong> as neve nuk na ka shkue në<br />

185

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!