Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

më shkruan Ndue Nikolla dhe, për diçiturë të fotografisë së tij
më përcjell humorin e tij të titulluar “SHAKA MIDIS NESH –
shkurt 2007“!
Më ktheve pas Ndue Nikolla, në kohë e hapësirë, maleve
të trevës ku linda dhe u burrërova, odave dibrane ku flitet me
radhë e ku çiftelia në vargje rapsodike dëgjohet më me qetësi
se sa operat e kompozitorëve të mëdhenj në salla luksoze. Të
bukura janë rapsoditë e maleve Ndue Nikolla! Janë pararendëse
të epeve me kreshnikë e zana, prolog, monolog dhe epilog i
tyre. Pa ta, pa rapsodët popullorë që këndojnë odave mbi tela
çiftelie, shkrepave e luginave mbi tela sharkie, nuk do të kishim
eposin tonë të kreshnikëve, Mujin e Halilin, Gjergj Elez Alinë e
Halil Gashin. Më vjen mirë që edhe këtu, larg Fanit e maleve të
Mirditës, të atyre maleve kala të natyrës, ku lindi Kanuni i
Lekë Dukagjinit dhe ku nuk shkeli këmbë turku, ti lëvron
rapsodinë, e lëvron dhe në hullinjtë e saj mbjell shpirtin tënd,
humorin e zemrës, ani se dikujt mund t’i duket, si thuhet në
ditët e sotme, “seksi”. Po i përcjell ato...
Ky asht Ndue Nikolla viti ‘07
Tash ma, nuk ia varin gratë.
Mezi i pret orët e natës,
Me u ngroh në gji të plakës.
Dikush thotë: I asht djeg siguresa,
Ky me djem, me nipa e mbesa.
Dhe shih me ç’gjuhë na flet,
Të gjithë të rrinë në hesap t’vet.
Burri çfardo moshe t’ketë,
Dorën do me e mbajt n’vend t’nxetë.
Pré e një burri ra nji grue e vjetër,
I tha: - Mos ik.
Kam dhe nji dhëmballë n’anën tjetër.
Thonë:
Qëndrimi me gra e humori
E zgjat jetën, sa të doni.
160