Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

të tij universitare, çka bëri që të përvetësonte në shkallë të lartë
zanatin, duke u bërë mjeshtër në makineritë që drejtonte në
thellësi të nëntokës së kryeqytetit grek, paçka se asnjëherë nuk
paguhej me kategorinë e vendit dhe të mjeshtrisë së punës,
por me “kategorinë e të huajit”...
Kaluan vite. Mondi-Mario u martua dhe lindi fëmijë. I
duhej që t’i regjistronte fëmijët. Gjeti rrugë, bëri dokumentet
përkatëse në ambasadë dhe i regjistroi në vendlindje. Sigurisht,
me emrin Edmond dhe me emrin e gruas së tij. Por kjo nuk
mjaftonte. Iu desh që të bënte bashkim familjar me gruan dhe
fëmijët... Duhej ndërruar emri... Po cilin emër të ndrronte? Ta
kthente në Shqipëri emrin Edmond në Mario? Ishte e vështirë
në mos e pamundur, sepse duheshin ndërruar jo vetëm emri,
por edhe mbiemri...
Zgjodhi një tjetër rrugë... Kapi një avokat (e dini se si
“kapet” avokati)... Shkoi në gjyq (e dini se sa herë duhet të
paraqitesh para një gjykatësi që më në fund të thuash fjalën
tënde) dhe u kthye përsëri në Edmond, u kthye nga Mario në
Mondi...
Sa i kushtoi ky rikthim? Jo pak dhe jo vetëm në vlera
monetare...
Megjithatë ai është i gëzuar. Është kthyer përsëri në rrënjët
e veta, në emrin dhe mbiemrin e vet, në identitetin shqiptar.
207