Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

ujqësore të Fierit.
Flet Ramazan Sula, që ka kaluar me të pesë vjet në
auditoret dhe laboratoret e Institutit të Lartë Shtetror të
Bujqësisë...
Flet Ramadan Bigza, që e njeh si sportist, portier të
skuadrës së “Sopotit” të Librazhdit. Por me emocione të thella
flet Afrim Karame, futbollist i “Traktorit” të Lushnjës, shok
dhe mik i tij.
Flet Harilla Kote, që i kujton vitet më të mëdha të jetës së
tij, vitet kur nga agronom i thjeshtë do të bëhej bashkëpunëtor
shkencor e doktor i shkencave bujqësore, një shkencëtar i
“fushave të bardha të pambukut”. Madje, e fton për një thirrje
drejtuar të gjithë shkencëtarëve që punuan në Institutin e
Studimeve Bujqësiore “I.V.Miçurin” të Lushnjës, që të
mblidhen në një përvjetor e të kujtojnë vitet e punës së tyre
vetmohuese...
Flet Elca Gjermeni, kunata, motra e gruas së tij të dashur,
Natashës, e cila, për një ironi të fatit të emigrantit në Greqi,
nuk ndodhet këtu, por tek djali i tyre në Amerikë...
U fol edhe për punën e tij në emigracion. Folën të gjithë,
por më shumë se gjithçka foli një gjest i Jorgjit, folën zarfet e tij
me fotografi, zarfe për secilin individualisht e për shoqatat e
jetën e emigrantëve në veçanti. Për të gjithë ai kishte nga “një
zarf”. Kishte për shkodranin Paulin Shestani, për tiranasin
Ramazan Sula, për përmetarin Vasil Llogo, për... Por “zarfi “
më i madh, një album me mbi njëqind fotografi, ishte për Afrim
Karamen...
Një dashuri e jetës së tij që nuk mund ta kalojë me një apo
dy fjali...
Jovan Mëhilli, kryetar i Shoqatës Kulturore “Lushnja” e
shpalli Jorgji Muzakën “Nderi i emigracionit shqiptar“, titull
që Jorgji e vlerësoi si më të madhin, më emocionuesin e jetës së
tij.
Dikush, pas kësaj, u ngrit e tha se...
Nuk po e citoj. Sot, titujt e mëdhenj, dekoratat e larta, i
137