Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

- Çfarë ke lënë në Fier?
- Zemrën time atje e kam lënë, sepse e gjithë jeta ime ishte
në Fier, pasioni im me estradën e Fierit. Përveç njerëzve të mi
të dashur që kam atje kam edhe një pjesë të zemrës për qytetin.
- Kur e ke filluar këngën?
- Këngën e kam filluar që e vogël. E nisa si amatore në
veprimtaritë e shumta që zhvilloheshin asokohe. Estrada
profesioniste e Fierit u krijua më 1 maj të vitit 1957. Dy vjet më
vonë, kur mbarova shkollën e mesme, fillova punën si këngëtare
profesioniste. Isha me kolegen time të nderuar që tani nuk rron
më, këngëtarja e parë e Fierit, shoqja ime e ngushtë e skenës
dhe e jetës, “Bilbili i Myzeqesë” Lefteri Sillo. Për shumë vjet
ishim të dyja në skenë. Dhe ishim një duet që kemi lënë mbresa
tek publiku, jo vetëm fierak, por edhe i gjithë Shqipërisë. Në të
gjitha vendet që ka shkelur estrada e Fierit, njiheshim si “dyshe
myzeqare”. Më vonë erdhën talente të reja, skena erdhi duke
u freskuar me këngëtarë e këngëtare shumë të mira.
- Cili ishte pasioni juaj?
- Unë në fillim kisha pasion këngët e muzikës së lehtë. Ajo
ishte baza e këngës sime. Kompozitori më i preferuar për mua
ka qenë Prodani. Kur hyra në estradën e Fierit, në
bashkëpunim me këngëtaren Lefteri Sillo më hyri në gjak edhe
kënga popullore. Në këtë dashuri të re, shumë të madhe të
jetës sime më futi Lefteria. Ajo më mësoi se si këndohet, më
mësoi se si interpretohet kënga myzeqare. Kështu ne u bëmë
një duet. Unë plotësoja duetet myzeqare me Lefterinë dhe ajo
plotësonte duetet e muzikës së lehtë me mua. Kështu u bëmë
një dyshe edhe e këngës myzeqare edhe e këngës së muzikës
së lehtë.
- Mihal Jano: Dy motrat...
- Po. Po. Dy motrat, kështu na thërrisnin.
- Sa vite këndove në estradën e Fierit?
- Eh! Afërsisht tridhjetë e shtatë...
- Ç’farë kujton në këta 37 vite kënge?
- Kujtoj edhe të mira edhe jo të mira. Por mbresa më lënë
87