Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Natashën, Elcën, Ilirin dhe Pirron. I vogli i tyre, Pirroja, u
dashurua pas futbollit. Në moshën 10 – 11 vjeç Pirroja
përfaqësoi ekipin e Lushnjës në spartakiadën kombëtare të
pionierëve që u zhvillua asokohe në qytetin e Durrësit. Atje ai
u radhit midis pesë lojtarëve më të mirë të futbollit. Në moshën
17 vjeç Pirroja do të ishte pjesë e pandarë e ekipit futbollistik
lushnjar “Traktori”. Ai luajti krah lojtarëve të njohur të ekipit
simpatik lushnjar, pranë e me Gogonin, Xhoxhin, Naxhin,
Karamen, Shefën, Naçin, Qezimin, Burizanin dhe të tjerë.
Cilësitë e veçanta sportive të tij do të tërhiqnin vëmendjen
e ekipit të madh të futbollit shqiptar “Partizanit”. Atje do të
luante krahas dhe me Panajot Panon e madh, Kaçin, Vason,
Berishën, Muratin, Brahon etj. Me “Partizanin” ai do të merrte
pjesë në ndeshjet për kupën e Ballkanit, ndeshje të cilat u
zhvilluan në Larisa të Greqisë dhe në Zagreb të Jugosllavisë.
Ai do të merrte pjesë edhe në kupën e ushtrive të kampit
socialist në Kinë…
Më tej jeta e tij sportive do të lidhej përfundimisht me
“Traktorin” dhe me qytetin e tij ku lindi dhe u rrit, me Lushnjën,
jetë të cilën e mbylli pas 16 vjet betejash sportive në të gjithë
vendin e në shumë vende të tjera.
Në vitin 1992, si të gjithë të tjerët, Pirroja do ta kërkonte
vazhdimin e jetës së tij në kurbet, si emigrant ekonomik në
Greqi…”
…Më 11 maj 2006 u shua jeta e një njeriu, një sportisti të
njohur, një babai, një biri që la kërcure nënën e tij 83 vjeçare,
një vëllai që la me lot në sy dy motrat e tij të dashura, Natashën
dhe Elcën, vëllain e tij Ilirin.
Në këtë moment të vështirë për familjen e tij, pranë, për
48 orë në morgun special të varrezave të Kalitheas i qëndroi
shoku i tij më i ngushtë i fëmijërisë dhe i tërë jetës, Afrim
Karame. I qëndruan pranë të njohur e panjohur, të cilët me
dëshirë e me respekt, nga kursimet e tyre në emigracion, me
nga 10-20-50 e 100 euro secili, mblodhën shumën e nevojshme
për ta përcjellë trupin e pajetë në qytetin ku lindi, për t’u prehur
98