Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Emocionuese janë këngët e kurbetit. Kur i lexon nuk ka
sesi të të mos të dridhet trupi, të të mos plagoset shpirti.
Personazhet këtu janë të njohur, nëna që lajnë me lot gjurmët,
motra e nuse të mbetura qyqe si në balada, fëmijë që presin të
trokasë dera e të hidhen në krahët e babait, njerëz të humbur
maleve me dëborë e akull e deteve me shtrëngatë.
Deti mbuloi malin,
Mali mbushi detin.
O ju bijt e nënës,
Ju hëngri kurbeti…
I prekshëm deri në dënesë është dialogu i nënës me të bijën
në kurbet.
Nëna:
Bie zile e telefonit,
Ngrihem, e marr me shpejtësi,
Dëgjoj zën’ e sime bije,
E mërguar në Greqi.
Vajza:
Nënë e dashur, jam Valbona,
Po të flas për hallet tona,
Po të tregoj të vërtetën:
Kurbeti të shkurton jetën.
Nëna:
O vajz’ e nënës manare,
Për kurbetin diçka dija,
Ndaj ditën që të përcolla,
Breshër vanë lotët e mia.
133