Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

shqiptonte ndonjë fjalë gabim. Kur mbaruam i kërkoi garsonit
kinez të na sjellë disa kartolina e fotografi të lokalit dhe disa
shkopij me të cilët hanin kinezët. Ai ia plotësoi menjëherë
dëshirën. Kartolinat dhe shkopinjtë i ruaj ende në një sirtar
bashkë me relike të jetës sime.
Kur arritëm në qendër të qytetit, falenderimeve tona dhe
kërkesës që të na jepte kohë për të shkuar në aeroport, - iu
përgjegj duke qeshur. “Do të pimë kafe më parë!”- tha prerë.
Atij njeriu ishte e pamundur t’i kundërshtoje. Të impononte
me një buzëqeshje.
Si pimë kafen na tha të futemi në makinë. “Do t’u çoj unë
në aeroport”.
Kundërshtimeve tona ai iu përgjigj, duke qeshur me zemër.
“Të dini një gjë, - tha. Kjo ka qenë një ditë e veçantë për mua.
Kalova disa orë të bukura me dy bashkatdhetarë, pa telashe e
pa strese. Mos kujtoni se ju bëra ndonjë favor të madh. Një
biletë për mua s’ka rëndësi. Mund të gjej kudo dhe kurdo.
Shërbim i bën dikujt kur e bën me vështirësi. Do të jem i lumtur
t’ju takoj përsëri“
Nuk e takova herë tjetër…
250