Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Në personin tim shoqëria greke mbronte principet
demokratike për të cilat ka luftuar shumë që t’i fitojë dhe t’i
konsolidojë. Reagimi i shoqërisë greke pro meje më dha rastin
të zbuloj edhe një herë, «Greqinë tjetër», e cila është edhe Greqia
ime, Greqinë e demokracisë dhe të bashkekzistencës dhe jo atë
të ksenofobisë primitive dhe të totalitarizmit nacionalist. Eshtë
për t’u çuditur që në një kohë që shoqëria greke ecën përpara,
që emigrantët ecin përpara, segmentet të caktuara brenda
mekanizmave represivë kthehen shekuj pas. Prandaj edhe
konflikti nuk është mes meje dhe shoqërisë greke, por mes
shoqërisë greke dhe këtyre segmenteve, të cilat përbëjnë rrezik
serioz për demokracinë në Greqi. Unë i bezdis këto segmente,
sepse nuk i korrespondoj stereotipit që ata duan të mbizotërojë
për emigrantët shqiptarë, sepse nuk i korrespondoj stereotipit
të tyre nacionalist. Unë jam shqiptar dhe jam shumë krenar
për këtë, por në të njëjtën kohë ndjehem anëtar i shoqërisë
greke dhe dua me pasion të mirën e Greqisë, ashtu siç dua me
pasion edhe të mirën e Shqipërisë. Këtë e bëj duke qëndruar
larg nacionalizmave primitivë, madje shpesh duke u ndeshur
me ta. Kjo besoj se i shqetëson pa masë segmentet nacionaliste.
Unë besoj se rasti im përbën një skandal të vërtetë politik,
prandaj edhe jam i vendosur ta promovoj çështjen –
pavarësisht nëse ajo zgjidhet – brenda dhe jashtë Greqisë, në
mënyrë që të sensibilizoj opinionin për gjendjen e emigrantëve
në Greqi.
Kur këto gjëra ndodhin me mua, që një farë soji përbëj një
person publik dhe të njohur në Greqi, çfarë ndodh vallë me
emigrantët anonimë? Rrënqethem vetëm kur i bëj pyetjen
vetes...
Mendoj se testi i vërtetë, bankoprova për demokracinë
greke janë emigrantët, është trajtimi i tyre, respektimi i të
drejtave të tyre dhe intregrimi i tyre në shoqëri. Këtu do duket
nëse Greqia është bërë me të vërtetë një vend europian apo
është peng e segmenteve nacionaliste, ksenofobe, të cilat jetojnë
në një epokë tjetër.
277