Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

NJË LLAMPË QË NDRIÇOI SHQIPËRINË
Bisedë me mjekun Vasil Llajo
- Dashuria për Atdheun fillon nga dashuria për vendlindjen.
- Greqishtja për mua është mëma, kurse shqipja është fëmija.
- Tirana është e ardhmja e jetës sime.
- Vasil Llajo, nga Dhivri, lindur në Sarandë ku ka kaluar
fëmijërinë dhe ka mbaruar shkollën e mesme të përgjithshme me
mesatare dhjetë, student për mjekësi në Universitetin e Tiranës,
diplomuar me mesatare shumë pranë dhjetës, mjek në Athinë. Çfarë
rrjeshtash të tjerë do t’i shtoni jetëshkrimit tuaj?
- Si mjek, për herë të parë fillova të punoj në qytetin e
lindjes, në Sarandë. Punova disa muaj në spitalin e qytetit. Më
pas shkova në zonën e Çamërisë; në Markat, Pinat, Janjevë
dhe në Konispol. Pas dy vjetëve në bazë, sipas një rregulli të
athershëm që studentët që kishin mbaruar shkëlqyeshëm i
merrnin në institucionet qendrore, fillova punën në klinikën e
neurokirurgjisë në spitalin nr. 2.
- Me kë ke punuar atje?
- Si anestezist kam punuar me Tritan Shehun, Sokol
Omarin, Ilir Rrokon, Arben Finon etj., të cilët janë korifejtë e
anestezisë në Shqipëri. Si anestezist i neurokirurgjisë kam
punuar me mjekë të tillë që kanë bërë histori në neurokirurgji
si Arian Xhumari, Xhelal Kurti, Mentor Petrela etj. Ariani nuk
është më, por emrin e tij mban klinika e neurokirurgjisë. Me
Profesor Mentor Petrelën, që sot është shef i neurokirurgjisë,
280