Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

caktuara keqdashëse të popullit tim, ndaj...?
Botimi është një libër i vogël xhepi, që në çdo fletë që
shfleton të jep një informacion telegrafik për historinë botërore
që nga lashtësia e deri sot. Nuk do të ndalem në të kaluarën
para Krishtit e as pas Krishtit, do të ndalem në Luftën e Dytë
Botërore, në faqen 126, në një hartë të teatrit të luftimeve dhe
të forcave të asaj periudhe. Harta është e ngjyrosur në katër
ngjyra. Në të bardhë janë vendet neutrale: Turqia, Spanja,
Portugalia, Zvicra, Suedia. Në Mavi janë ngjyrosur vendet nën
pushtimin nazifashist: Franca, Greqia, Jugosllavia, Bullgaria,
Rumania, Bashkimi Sovjetik deri në Stalingrad e Leningrad.
Në të verdhë janë vendet e papushtuara nga nazizmi si Lindja
Sovjetike dhe Anglia. Ajo që më shqetësoi dhe më nervozoi
ishte ngjyra portokalli, ngjyrë që simbolizon boshtin nazifashist.
Një dorë e një mendje e çoroditur ka ngjyrosur me portokalli
edhe vendin tim, edhe Shqipërinë tonë...
Në Berlin, dita e fitores mbi fashizmin u festua me
madhështi. Ndërsa populli gjerman i gëzohej fitores së madhe
të përbotshme, shenjë kjo qytetërimi, një grup i vogël
naziskinësh dolën në rrugët e Berlinit me simbolet dhe me
dhunën hitleriane.
Në Greqi, një dorë e vogël vetëm me pesë gishta, njollos
Shqipërinë, duke e radhitur midis nazifashistëve. Në Greqi, po
ajo dorë, ka kohë që ngrihet lart në Parlament dhe vë veton
kundër heqjes së të ashtuquajturit “Ligj të Luftës me
Shqipërinë”...
Veprimtaritë me rastin e 60 vjetorit të Fitores Historike mbi
Nazifashizmin dhanë një mesazh të madh, krijuan një front
të gjerë antifashist, në të cilin marrin pjesë edhe fitimtarët edhe
të mundurit e 60 vjetëve të shkuara. Përballë këtij fronti ajo
dorë e tharë që ngjyros në të keq Shqipërinë është shumë e
vogël. Megjithatë, ekziston. Si ka thënë Julius Fuçiku, më se
gjashtëdhjet vjet më parë: “Popuj! Ju dua! Jini vigjilentë!“
361
Athinë, 9 maj 2005