Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

T’u rrittë ndera Ndue Nikolla! Humor e mjalt t’ buroftë
goja!
* * *
Sa larg është Kavalla me Athinën? Nuk e di, ndaj po e lë
ndezur kompjuterin dhe po rrëmoj në bibliotekën gjeografike
të emigrantit...
E gjeta. Letrat thonë se është plot 677 kilometra...
Në këtë llogari më futi përsëri Ndue Nikolla. Ai të premten
i kishte përshkuar të tëra këto kilometra, ku me autobus e ku
me tren. Më mori në telefon nga shtëpia e Salvatores dhe më
kërkoi takim. Më tha se nuk e njihte Athinën dhe se nuk dinte
ku të ngujohej për t’u takuar. I thashë Salvatores ku dhe në
çfarë ore të takohemi, të nesërmen, të shtunën e 26 majit...
... E pashë nga larg. Ishte i veshur me një kostum gri, i
mbërthyer nga një kollare me vija e mbuluar sysh me syza të
errëta dielli. Do ta kisha njohur edhe sikur të mos e kisha parë
në fotografi. Qëndrimi paksa i ndrojtur, vështrimi i
përqendruar i kalimtarëve të shumtë në sheshin qendror të
kryeqytetit grek në kërkim të asaj që donte, fliste se ishte ai dhe
askush tjetër. Kur iu afrova hoqi menjëherë syzat dhe portreti
i tij u bë i plotë. I shkëlqenin sytë dhe i gufonte zemra...
...Shëtitëm nëpër rrugët e rrugicat e qendrës së Athinës në
shoqëri të Salvatores, mikut të tij të ri në moshë, që në fillim të
viteve ’90 ishte diplomuar për inxhinieri mobiliesh e tani
punonte në ndërtim. Më pas u ulëm dhe, pasi vumë mbi furkën
e kujtesës bashkën me lesh rude, nisëm të tjerrim kohën tonë,
atë kohë që jetuam dhe atë që jetojmë, atë që lamë dhe atë që
gjetëm. Salvatorja na tregoi disa fragmenti nga “ikja dhe
riardhja” e tij në këtë botë hallesh. Na tregoi si ishte aksidentuar,
si kishte kaluar në koma dhe si falë një ndërhyrje profesionale
mjekësh ishte rikthyer në jetë. Ndueja më tregoi për jetën në
Kavalla, për djemtë dhe nuset e djemve, për gruan, nipërit e
mbesat, për atë lidhje shpirtërore karakteristike shqiptare midis
161