Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

PAS AGIMIT NË ARËN ME MISËR
Atë mëngjes të së premtes së fundit të qershorit, kur
shkëmbeva fjalët njohëse, ai kishte në duar një deng të madh
gazetash. E hapi, duke e prerë spangon me gërshërë dhe nisi
t’i marrë dhe vendosë në stendë një nga një. Kur dora, aty nga
fundi, i kapi gazetat shqiptare, pashë t’i ndriçohej fytyra nga
një dritë që vinte nga pusi i thellë i shpirtit.
- Ja edhe gazeta jote - më tha duke qeshur. - E lexoj
vazhdimisht. Më pëlqen, sepse herë pas here gjej vetveten, gjej
vendin tim dhe çmallem. Do të më bësh një fotografi?
- Me dëshirë dhe respekt - i them dhe shtypa butonin.
- Faleminderit! – më tha, sikur t’i kisha bërë me të vërtetë
një dhuratë të madhe. – Jemi larg e na merr malli për njerëzit,
për fjalën e bukur shqipe. Më merr mua, por më shumë merr
gruan time, Klodianën, që deri natën vonë ndjek kanalet
satelitore shqiptare...
- Kur ke ardhur? - e pyes, duke kërkuar të hyj në rrënjët e
shkulura të jetës migratore.
Më 25 qershor të vitit 1993 kam filluar për herë të parë
punën në Greqi.
- A e mban mend atë ditë?
- E mbaj mend si të ishte sot.
- Tre ditë më parë janë mbushur katërmbëdhjetë vjet.
- Mirë e llogarite.
Dhe nisi të tregojë...
... Katërmbëdhjetë vjet e tre ditë më parë dola nga një arë
362