Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Atë ditë data shënonte 23 shkurt 2007. I thashë se kemi plot
41 vjet dhe 7 ditë që nuk jemi parë. Kur i thashë këto kisha
parasysh ceremoninë e ndarjes së diplomave, 16 shkurtin
1966…
… Këmbënguli të pimë një kafe. Megjithëse nxitoja, e fshiva
takimin që kisha lënë me një SMS dhe u ulëm në një bar të
vogël, fare pranë stacionit hekurudhor në Kato Patisia…
…Për një orë të tërë rrahëm rrugët e jetës. Ai ishte emëruar
në Gramsh, atje kishte krijuar familjen, kishte lindur e rritur
dy djem e një vajzë. Prej andej kishte ardhur edhe në Greqi.
Me shëndet më dukej mirë. Këtë ma pohoi, duke shtuar se
kishte bërë një operacion bay-pas në zemër dhe një në kokë.
Fëmijët i kishte të sistemuar në punë e me nivel arsimor të lartë.
U ndamë për t’u takuar përsëri, për ta vaditur e prashitur
kujtesën më me nge.
Më ngrohu ai takim, më ngrohu veçanërisht fakti që ky
njeri, ndonëse troket në të shtatëdhjetat e jetës, nuk i ndahet
punës, bredh Athinën nga njëra qoshe në tjetrën me një çantë
në krahë e me llotari në duar, duke përcjellë mesazhin se
llotarinë e fiton njeriu nëpërmjet punës, llotarinë në vlera
monetare dhe shëndetësore.
349