Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

jetën e përditshme, ëndrrat, dëshirat, mirësitë, duke u ushqyer
atyre dashurinë për njerëzit dhe për atdheun. I takon në kafe, u
shkruan e-maile, flet në telefon, u kujton vendlindjen, malet,
fushat…U shkruan me pasion e dashuri, sikur të ishin fëmijët e
tij...
Abdurahimi i merr emigrantët dhe i çon larg, shumë larg në
vendlindjen e tyre. I ngjit në Bogë, në ato pllaja të mrekullueshme ku
vetëm një here ka qenë në jetën e tij, pastaj i çon më larg, në luginën e
Valbonës, duke i nanurisur me shkumëzimin e atij uji të kthjelltë e të
ftohtë. I ngjit grykave të ngushta, i fut në Shpellën e Dragobisë dhe i
ngrin bashkë me krushqit e legjendës në një pllajë malore të Bjeshkëve të
Namura ku Zanat, Muji dhe Halili kanë bërë rrënjë në legjendën e madhe
shqiptare. Më tej i zbret butë-butë, si të shkel në një shilte mbushur me
lesh deleje rude, fushës së bukur të Kosovës... Pastaj i ngjit në Korab, në
zemër të tij, atje ku ujërat e dëborës shkrijnë në burime të ftohta, mblidhen
e humbasin midis shkëmbinjve për të dalë diku në bjeshkët e Radomirës,
duke formuar Veleshicën ujëpastër. Ngjitet në Gramë, në Bjeshkën e
Zonjave, merr me vete blegërimat e deleve dhe qengjave, fluturon mbi
Drin e ndalet në malet e Lurës, në Gjagjisht e Runjë, për të pirë ujë
krojeve e për t’u çlodhur me pamjen e zambakëve të Liqenit të Luleve në
sy.
Pastaj, si manar, u ngjitet maleve dhe bjeshkëve të Jugut. Udhëton
maleve të Skraparit, të Qafë - Devrisë, të Gjerbësit, Melovës e Rehovës, që
në sy kanë Tomorrin e lashtë dhe malet e Korçës e të Pogradecit, tutje
pyllit të majave shkëmbore. Ngjitet edhe në Kuç, Kallarat, Bolenë e Tërbaç,
luginës së bukur të Shushicës. Ulet në breg të liqenit të Pogradecit e bredh
fushës së Korçës, asaj treve që ka ngjizë në shpirtin e të riut dhe plakut
gëzimin që sjell melodia e kitarës…
Në mënyrën e të shkruarit të Abdurahim Ashikut vihet re një
rilindje e tij. Ashtu si rilindësit tanë që krenoheshin me bukuritë
e Shqipërisë dhe, nëpërmjet saj, u bënin thirrje shqiptarëve të
punonin e kontribuonin për vendin e tyre, edhe Abdurahim
Ashiku kërkon të bëjë të njëjtën gjë, duke u rritur emigrantëve
dashurinë për atdheun dhe gjuhën shqipe...
Kur e takova para pak kohësh, kishte ardhur në një seminar që
organizohej me mësuesit e gjuhës shqipe në botë, mes të cilëve
ishte dhe ai. Abdurrahimi filloi të më tregonte për jetën e tij të re
5