Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

- Zakonisht unë jam tip i ndjeshëm, shumë i prekshëm.
Edhe një film që ka një dramë, edhe një video më bën të lotoj.
Kjo është e vërtetë, është shumë e sinqertë.
- Në karrierën tuaj të gjatë, disa dhjetëravjeçare, cili ka qenë
çasti më i gëzuar?
- Çasti më i gëzueshëm në karrierën time ka qenë lindja e
djalit mbas dy gocave...
Unë isha në shfaqje në Skrapar kur më vjen haberi: “Ceke,
gëzohu fort, se të ka lindë çun!” Shfaqja ishte në orën gjashtë.
Në atë kohë pinim fërnet. Nga gëzimi i madh ia fus me fërnet
dhe piva aq sa nuk mbaja mend asgjë. Unë kisha ngarkesën
më të madhe, skeçet e humorit i kisha unë, gjashtë materiale.
Kolegia ime Pranvera Veizi, që është në Amerikë, më lajmëron
“Ceke hajde si filloi shfaqja”. Salla ishte mbushur plot e përplot.
Panë gjendjen time. U alarmua regjisori dhe të gjithë. Filluan
me ujë. Më lanë kokën, bëra dush... Nuk dilte pija për qamet.
Prit e prit... Nxorën këngëtarin e parë, të dytë. Salla thërriste
“Cekja, Cekja...”.
- Dal unë... “Mirëmbrëma!”- unë. “Mirëmbrëma!”- ata. “A
jeni mirë?” - unë. “Mirë, o mirë, si skraparllinjtë” - ata. “Të
tërë jeni mirë?” - unë, “ Mirë, o mirë“ - ata. “Nga shtëpia mirë?”,
“Mirë” - ata. “Kaq kisha unë - u thashë. - Natën e mirë!”. Ata
“Bizë...” e dinin numër ata. “Bizë e bizë...” Dola prap unë dhe
kërkova një karrige. U ula në karrige dhe qesh ata, qesh unë,
dhjetë minuta pa folur. Unë u thoja: “Ju jeni të tërë budallenj”,
ata “ ha...ha...ha “ . E dinin numër ata. Dy krahë dhe më nxorën
përjashta.
I kërkuan falje spektatorit. U thanë na falni të dashur
spektatorë. Cekja ka një gëzim shumë të madh, i ka lindur
çun. E gjithë salla “T’i rrojë çuni! Nuk ka problem “Ju tha
spektatorëve se do të takohemi nesër prapë. Edhe tani më
emocionon kur e përshkruaj atë. Shfaqjen e kemi bërë të
nesërmen. Kjo ka qenë ngjarje për mua. Për herë të parë në
jetën time që kam dalë i dehur në skenë.
- Kur ka ndodhur kjo?
288