Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

Që kan’ halle e s’mun t’i thonë.
Sikur gonxhja që çel së pari,
Gjith’ aromë e largpamsi,
Ti je shpresë e çdo shqiptari
Që ndeshet me padrejtësi.
164
Ndue Nikolla, Kavalla-Greqi
Po kush është Ndue Nikolla?
Ka lindur në Fan të Mirditës kur erdhi pranvera e vitit
1938. Shtatvjeçaren e mbaron në Kukës. Në vitin 1959 mbaron
Pedagogjiken në Shkodër, kurse në vitin 1966 mbaron
Universitetin e Tiranës në degën gjuhë e letërsi shqipe. Në vitet
1966 – 1974 mëson vogëlushët e vendlindjes së tij, Fanit, kurse
në vitet 1974 – 1994 gjendet mes fëmijëve dhe banorëve të
Mamurrasit, si mësues dhe veprimtar shoqëror. Nga vitin 1994
emigron në Kavalla të Greqisë, ku punon e jeton mes gëzimit
njerëzor, siç thotë:
Jam rrethue me nipa e mbesa
Dhe u flas për shqiptarinë,
Se të gjithë jetojmë me shpresa
Se një ditë atje do të vijmë...
Kopertina e librit, ku pas katër gërmave kapitale FANI dhe
(Kuvendim në vargje), të ngrin në sy një pamje fotografike që
e shndrruar në kartolinë do t’i bënte nder çdo shtëpie botuese.
Është Fani i Mirditës në atë pamje epiko – legjendare që vetëm
Zanat e Maleve dijnë ta lexojnë.
Poshtë dhe djathtas një lum i kaltërt, një ujë kristal që luan
me gurët e shkumbëzon. Më lart, vetëm dy tre metra, një fushë
e gjelbër në krye të së cilës, në një breg tjetër degëzimi ujor
zbardhin kulla të moçme. Të gurta, me dritare frëngji, me oda
të mëdha kuvendesh historikë. Më lart - një pyll i vogël me një
oaz gjelbrimi në mes. Më lart - livadhe e pyje, gjer atje ku