Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

derisa të kalonim postoblloqet e policisë rreth kampit…
Kjo ishte njëfarsoj arratisja e dytë: e para ishte ajo nga
ushtarët shqiptarë, të cilët ishin ende me kallashnikovë. E dyta
ishte nga policët grekë. Këtu kuptova se lamë kufinj të vjetër,
por “kufinj” të rinj ngrihen para nesh. Për kufinjtë e rinj ne
ishim të padëshiruar dhe të përçmuar…
Kështu pak a shumë filloi jeta ime “greke”. Qëndrova 3
muaj në shtëpinë e Lefterit, mësova me shumë zell greqishten,
ndërkohë, për të mbijetuar, fillova të bëja të gjitha punët:
ndërtim, larje pjatash, pastrim pallatesh, hamall në një fabrikë
plastike etj.
Një ditë prej ditësh më lindi dëshira të hyja në Universitet.
Falë Perëndisë u gjetën njerëz që më ndihmuan dhe kështu në
shtator të vitit 1991 hyra në fakultetin e filozofisë. I lashë punët
e rënda, sepse nuk ishte e mundur të studioja dhe fillova të
punoj në një kioskë….
Kjo pak a shumë është historia ime personale dhe
“praktike”.
- Cili është bagazhi intelektual i Gazmend Kapllanit?
- Hezitoj pak ndaj këtyre koncepteve, siç janë bagazhi
intelektual etj. Unë siç thashë, kam mbaruar fakultetin e
filozofisë në Universitetin e Athinës dhe tani jam duke mbaruar
doktoraturën në Universitetin e Pandios. Megjithatë, atë që ju
quani bagazh intelektual nuk matet edhe aq me vitet që ka
kaluar kush në bangat e universitetit. Eshtë diçka që përftohet
me kohë, duke u rrahur me realitetin. Shumicat e librave që
kam lexuar nuk kanë të bëjnë aspak me fakultetet që kam
mbaruar. Për më shumë, idetë e mia janë mbruajtur shumë
më shumë prej “rrugës” do të thosha, prej eksperiencave të
mia personale, prej regjimit totalitar që përjetova në Shqipëri
dhe prej situatës së të degdisurit që përjetoj në Greqi. Prandaj,
edhe në ato që shkruaj koncepte si kujtesa, kufijt, racizmi,
dhuna e mekanizmave represivë, por edhe përpjekja e njeriut
për të ruajtur dinjitetin dhe identitetin e tij, zënë një vend të
konsiderueshëm.
274