Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

në zemrën tuaj kam vërejtur se Shqipëria dhe fjala shqipe kanë
një vend kaq të madh sa do të nxente tërë botën e madhe të
dashurisë njerëzore.
Kur u ndamë, më 9 gusht 2005, Ju më dhuruat një radio të
vogël xhepi. Unë kam shumë radio në shtëpi, të vogla e të
mëdha, por ajo radio është më e vyera, më e shtrenjta. Ju e
dini pse-në, sepse ma shprehët me një çiltërsi të madhe. Lexuesi
nuk e di, ndaj po e them.
Duke më dhënë radion e vogël ju më thatë: “Hape kur të
kalosh Kakavinë, kur të udhëtosh nëpër Shqipëri. Hape të
dëgjosh këngët e bukura shqipe, të dëgjosh gjuhën e bukur
shqipe”...
Ajo radio, i dashur Foti, edhe sikur të ishte sajuar e tëra
me flori, nuk do të kishte kaq vlerë sa fjalët tuaja.
Po të shkruaj nga shtëpia ime në Tiranë, me radion në krah,
që përcjell këngë popullore shqiptare. Po të them se me të në
dorë kam udhëtuar nëpër Shqipëri, duke dëgjuar rrugës këngë
nga radio Gjirokastra, këngë të Gjirokastrës tënde, që aq shumë
e do dhe aq shumë e përmend në bisedat dhe në veprën tënde.
Më tej dëgjova këngë nga radioja e Fierit, Lushnjës, Durrësit,
Tiranës. E mora me vete edhe në Dibër dhe dëgjova këngë nga
radioja e Burrelit dhe Peshkopisë. Kur kalova Shupenzën
ndëgjova edhe këngë nga radiot e qytetit të Dibrës së Madhe,
koka e krahinës e prerë barbarisht nga shpata e ndryshkur
evropiane në vitin 1913 të shekullit të kaluar...
Të kam me vete, i dashur Foti, dhe jam krenar për miqësinë
që ka lindur mes nesh.
35