Njerëz që i dua - Gazeta Kritika

* * *
Të pasnesërmen, se kështu i kemi të alternuara takimet,
përsëri u ulëm bashkë. Lotët i ishin tharë në liqenin e syve, por
brenga ia grryente mendje e shpirt. Tha se e kishin gjetur një
avokat. Se kishte kërkuar shumë para dhe ia kishin mbushur
duart. Se e kishte çuar punën në gjyq dhe se e kishte ndaluar
përkohësisht dëbimin...
* * *
Dy ditë më vonë, kur u përballëm me njëra-tjetrën në
koridorin e ngushtë të autobusit, pashë t’i përshkonte fytyrën
një hije gazi.
- E liruan, - tha, - e liruan me kusht...
- Çfarë kushti?
- Me kusht që brenda dy javësh të dorëzojë në polici
vërtetimin se është regjistruar në bashki si person i ligjshëm.
- Brenda dy javësh? Por qarkorja për ligjin akoma nuk ka
shkuar nëpër bashki...
* * *
... Qarkorja nuk ka shkuar dhe nuk dihet se kur do të
shkojë. Ligji ka dalë, është votuar në parlament e është botuar
në gazetën zyrtare. Gjykatësi i ka dhënë dënim me kusht që
“brenda dy javësh...”.
Dy javë kaluan... Ai, po ta ndjekë kryeustai (nga frika se
mos ai i kërkon paratë e punës së papaguar, paratë e vjedhura)
rrezikon t’i humbë të gjitha, të bëhet i padëshirueshëm për
pesë vjet... Pesë vjet që lidhen me bukën e ditës së fëmijëve të
tij...
78